¹Anak ko, bantayi ang akong mga pulong, Ug tagoa ang akong mga sugo uban kanimo.

¹My son! keep my sayings, And my commands lay up with thee.

²Bantayi ang akong mga sugo ug ikaw mabuhi; Ug ang akong balaod ingon sa tawo-tawo sa imong mata.

²Keep my commands, and live, And my law as the pupil of thine eye.

³Ibugkos sila sa imong mga tudlo; Isulat mo sila ibabaw sa papan sa imong kasingkasing.

³Bind them on thy fingers, Write them on the tablet of thy heart.

⁴Pamulongan mo ang kaalam: Ikaw mao ang akong igsoon nga babaye; Ug tawga ang salabutan nga imong kauban nga babaye:

⁴Say to wisdom, `My sister Thou [art].` And cry to understanding, `Kinswoman!`

⁵Aron sila magabantay kanimo gikan sa dumuloong babaye, Gikan sa dumuloong nga maga-ulo-ulo uban sa iyang mga pulong.

⁵To preserve thee from a strange woman, From a stranger who hath made smooth her sayings.

⁶Kay sa tamboanan sa akong balay Ako milili sa akong rihas;

⁶For, at a window of my house, Through my casement I have looked out,

⁷Ug ako nakatan-aw sa taliwala sa mga walay-pagtagad, Ako nakaila diha sa taliwala sa mga batan-on, Sa usa ka batan-on nga walay salabutan,

⁷And I do see among the simple ones, I discern among the sons, A young man lacking understanding,

⁸Miagi sa dalan haduol sa iyang likoanan; Ug siya mipadulong ngadto sa iyang balay,

⁸Passing on in the street, near her corner, And the way [to] her house he doth step,

⁹Sa pagkasalumsom, sa pagkahapon sa adlaw, Sa pagkatungang gabii ug sa kangitngitan.

⁹In the twilight — in the evening of day, In the darkness of night and blackness.

¹⁰Ug, ania karon, may mitagbo kaniya nga usa ka babaye Sa pamisti sa usa ka babayeng bigaon, ug malimbongon sa kasingkasing.

¹⁰And, lo, a woman to meet him — (A harlot`s dress, and watchful of heart,

¹¹(Siya sabaan ug malimbongon; Ang iyang mga tiil dili mahimutang sa iyang balay:

¹¹Noisy she [is], and stubborn, In her house her feet rest not.

¹²Karon siya anaa sa kadalanan, unya sa halapad nga mga dapit, Ug magahubong sa tagsatagsa ka likoanan).

¹²Now in an out-place, now in broad places, And near every corner she lieth in wait) —

¹³Busa iyang hidakpan siya, ug gihagkan siya, Ug uban sa usa ka magahing nawong siya miingon kaniya:

¹³And she laid hold on him, and kissed him, She hath hardened her face, and saith to him,

¹⁴Mga halad sa halad-sa-pakigdait maoy ania kanako; Niining adlawa gituman ko ang akong mga panaad.

¹⁴`Sacrifices of peace-offerings [are] by me, To-day I have completed my vows.

¹⁵Sa ingon niana ako milakat aron sa pagpakigtagbo kanimo, Sa masingkamoton nga pagpangita sa imong nawong, ug hikaplagan ko ikaw.

¹⁵Therefore I have come forth to meet thee, To seek earnestly thy face, and I find thee.

¹⁶Gibuklad ko na sa akong higdaanan ang mga habol nga binuldahan, Sa ginihay nga mga panapton nga hinabol sa Egipto.

¹⁶[With] ornamental coverings I decked my couch, Carved works — cotton of Egypt.

¹⁷Gipahumotan ko na ang akong higdaanan. Sa mirra, aloes ug sinamomo;

¹⁷I sprinkled my bed — myrrh, aloes, and cinnamon.

¹⁸Umari ka, maghubog kita sa gugma hangtud sa pagkabuntag; Managlipay kita sa atong kaugalingon sa mga gugma.

¹⁸Come, we are filled [with] loves till the morning, We delight ourselves in loves.

¹⁹Kay ang akong lalake wala sa balay; Siya atua sa halayong panaw:

¹⁹For the man is not in his house, He hath gone on a long journey.

²⁰Siya nagdala ug usa ka puntil nga salapi uban kaniya; Siya mopauli sa balay sa motakdul na ang bulan.

²⁰A bag of money he hath taken in his hand, At the day of the new moon he cometh to his house.`

²¹Pinaagi sa iyang madanihon nga pakigpulong siya nakalukmay kaniya; Uban sa ulo-ulo sa iyang mga ngabil napugos siya sa pagnunot kaniya,

²¹She turneth him aside with the abundance of her speech, With the flattery of her lips she forceth him.

²²Siya misunod kaniya sa walay langan, Ingon sa usa ka vaca nga nagapadulong ngadto sa ihawan, Kun maingon sa usa nga anaa sa mga talikala aron sa pagtul-id sa mga buang;

²²He is going after her straightway, As an ox unto the slaughter he cometh, And as a fetter unto the chastisement of a fool,

²³Hangtud nga ang usa ka udyong molagbas sa iyang atay, Ingon sa usa ka langgam nga nagdali ngadto sa lit-ag, Ug wala manghibalo nga kana alang sa iyang kinabuhi.

²³Till an arrow doth split his liver, As a bird hath hastened unto a snare, And hath not known that it [is] for its life.

²⁴Busa karon, mga anak ko , patalinghug kamo kanako, Ug matngoni ninyo ang mga pulong sa akong baba.

²⁴And now, ye sons, hearken to me, And give attention to sayings of my mouth.

²⁵Ayaw pagpakilinga ang imong kasingkasing ngadto sa iyang mga dalan; Ayaw pagpasalaag ngadto sa iyang mga alagianan:

²⁵Let not thy heart turn unto her ways, Do not wander in her paths,

²⁶Kay siya nagapabutalid sa daghang mga samaran: Oo, ang tanan sa iyang gipamatay usa na ka dakung panon.

²⁶For many [are] the wounded she caused to fall, And mighty [are] all her slain ones.

²⁷Ang iyang balay maoy dalan ngadto sa Sheol, Nga nagalugsong ngadto sa mga lawak sa kamatayon.

²⁷The ways of Sheol — her house, Going down unto inner chambers of death!