1Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.
1A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
2Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.
2Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
3Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.
3For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
4Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.
4Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
5Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.
5From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
6Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.
6I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
7Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.
7I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
8Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.
8All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
9Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,
9Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
10Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.
10From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
11Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.
11My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
12Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
12And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
13Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.
13Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
14Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug sila adunay kalooy sa iyang mga abug.
14For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
15Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.
15And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
16Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.
16For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
17Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.
17He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
18Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.
18This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
19Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;
19For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
20Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;
20To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
21Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;
21To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
22Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.
22In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
23Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.
23He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
24Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.
24I say, `My God, take me not up in the midst of my days,` Through all generations [are] Thine years.
25Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.
25Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
26Sila mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo sila, ug sila pagaalid-an:
26They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
27Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.
27And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
28Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.
28The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!