¹Sa tapus niini mibungat si Job sa iyang baba, ug gipanghimaraut ang iyang adlaw.

¹After this, Job opened his mouth and cursed his day.

²Ug si Job mitubag ug miingon:

²And Job answered and said,

³Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawohan, Ug ang gabii nga miingon: Adunay usa ka bata nga lalake nga gipanamkon.

³Let the day perish in which I was born, and the night that said, There is a man child conceived.

⁴Ngitngita kanang adlawa; Ayaw ipapangita kana sa Dios ka kahitas-an, Ni pagpasidlakon ang kahayag sa ibabaw niana.

⁴That day -- let it be darkness, let not +God care for it from above, neither let light shine upon it:

⁵Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon sa pag-angkon niana nga ilang kaugalingon; Ang panganod papuy-a sa ibabaw niana; Kadtong tanan nga nagahimog itum sa adlaw pahadloka niana.

⁵Let darkness and the shadow of death claim it; let clouds dwell upon it; let darkeners of the day terrify it.

⁶Mahitungod nianang gabhiona, ipasakup kana sa mabaga nga kangitngit: Ayaw kana pagpalipaya uban sa mga adlaw sa tuig; ayaw kana pag-ilakip pag-isip uban sa mga bulan.

⁶That night -- let gloom seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.

⁷Ah, himoang awa-aw kanang gabhiona; Ayaw pagpasudla dinha ang tingog nga malipayon.

⁷Behold, let that night be barren; let no joyful sound come therein;

⁸Ipatunglo sila nga tigtunglo sa adlaw, Nga andam sa pagpalihok sa leviathan?

⁸Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse Leviathan;

⁹Pangitngita ang mga bitoon sa pagkasalumsom: Papangitaa kana sa kahayag, apan ayaw pagtunghai; Ni pagpatan-awon kana sa banag-banag sa kabuntagon:

⁹Let the stars of its twilight be dark; let it wait for light, and have none, neither let it see the eyelids of the dawn:

¹⁰Tungod kay wala man tak-umi niana ang mga ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan , Ni pagtagoan ang kasamok gikan sa akong mata.

¹⁰Because it shut not up the doors of the womb that bore me, and hid not trouble from mine eyes.

¹¹Ngano nga ako wala mamatay sa tagoangkan? Ngano nga sa pag-anak kanako sa akong inahan wala mabugto ang akong gininhawa?

¹¹Wherefore did I not die from the womb, -- come forth from the belly and expire?

¹²Ngano nga ang mga tuhod mingdawat kanako? Kun sa unsa ang mga dughan nga akong pagasus-an?

¹²Why did the knees meet me? and wherefore the breasts, that I should suck?

¹³Kay karon nakahigda na unta ako ug nahilum; Ako nakatulog na unta; nan ako nakapahulay na unta,

¹³For now should I have lain down and been quiet; I should have slept: then had I been at rest,

¹⁴Uban sa mga hari ug mga makinaadmanon sa kalibutan, Nga nanagtukod alang sa ilang kaugalingong mga dapit nga kamingawan;

¹⁴With kings and counsellors of the earth, who build desolate places for themselves,

¹⁵Kun uban sa mga principe nga may mga bulawan, Nga gipuno sa salapi ang ilang kabalayan:

¹⁵Or with princes who had gold, who filled their houses with silver;

¹⁶Kun ngano nga wala ako katagoi ingon sa natawo sa dili panahon, Sama sa mga magagmayng bata nga wala gayud makakitag kahayag.

¹⁶Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that have not seen the light.

¹⁷Didto ang dautan dili na makasamok; Ug didto ang mga gikapuyan nagapahulay,

¹⁷There the wicked cease from troubling; and there the wearied are at rest.

¹⁸Didto ang mga binilanggo magapahulay ug tingub; Kanila dili mabati ang tingog sa magsusukot sa buhis.

¹⁸The prisoners together are at ease; they hear not the voice of the taskmaster.

¹⁹Ang mga ubos ug ang mga bantugan atua didto: Ug ang mga binatonan gawas sa iyang agalon.

¹⁹The small and great are there, and the bondman freed from his master.

²⁰Busa ang kahayag gihatag kaniya nga anaa sa kaalaut, Ug ang kinabuhi ngadto sa mga mapait ug kalag;

²⁰Wherefore is light given to him that is in trouble, and life to those bitter of soul,

²¹Nga nangandoy sa kamatayon, apan kini wala moabut, Ug nagapangita niini labi pa kay sa mga bahanding tinagoan;

²¹Who long for death, and it [cometh] not, and dig for it more than for hidden treasures;

²²Nga nagakalipay ug daku uyamut, Ug mahimayaon, kong ang lubnganan ilang hikaplagan?

²²Who rejoice even exultingly and are glad when they find the grave? --

²³Ngano nga ang kahayag gihatag sa tawo kinsang dalan tinagoan, Ug nga sa Dios ginakutan?

²³To the man whose way is hidden, and whom +God hath hedged in?

²⁴Kay ang akong pagpanghupaw magauna sa akong pagkaon, Ug ang akong pag-agulo ginabubo sama sa tubig.

²⁴For my sighing cometh before my bread, and my groanings are poured out like the waters.

²⁵Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako, Ug ang akong gikalisangan miabut kanako.

²⁵For I feared a fear, and it hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.

²⁶Wala na kanako ang kalinaw, ni ania kanako ang kahilum, ni ania kanako ang pahulay; Apan ang kasamok moabut man.

²⁶I was not in safety, neither had I quietness, neither was I at rest, and trouble came.