1Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
1And Eliphaz the Temanite answered and said,
2Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
2If a word were essayed to thee, wouldest thou be grieved? But who can refrain from speaking?
3Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
3Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands;
4Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
4Thy words have upholden him that was stumbling, and thou hast braced up the bending knees:
5Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
5But now it is come upon thee, and thou grievest; it toucheth thee, and thou art troubled.
6Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
6Hath not thy piety been thy confidence, and the perfection of thy ways thy hope?
7Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
7Remember, I pray thee, who that was innocent has perished? and where were the upright cut off?
8Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
8Even as I have seen, they that plough iniquity and sow mischief, reap the same.
9Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
9By the breath of +God they perish, and by the blast of his nostrils are they consumed.
10Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
10The roar of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken;
11Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
11The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered.
12Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
12Now to me a word was secretly brought, and mine ear received a whisper thereof.
13Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
13In thoughts from visions of the night, when deep sleep falleth on men: --
14Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
14Fear came on me, and trembling, and made all my bones to shake;
15Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
15And a spirit passed before my face -- the hair of my flesh stood up --
16Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon :
16It stood still; I could not discern the appearance thereof: a form was before mine eyes; I heard a slight murmur and a voice:
17Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
17Shall [mortal] man be more just than +God? Shall a man be purer than his Maker?
18Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
18Lo, he trusteth not his servants, and his angels he chargeth with folly:
19Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
19How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed as the moth!
20Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
20From morning to evening are they smitten: without any heeding it, they perish for ever.
21Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
21Is not their tent-cord torn away in them? they die, and without wisdom.