¹Karon ang tanang mga maniningil sa buhis ug mga makasasala nagaduol ngadto kaniya sa pagpatalinghug kaniya.

¹And all the tax-gatherers and the sinners were coming near to him to hear him;

²Ug ang mga Fariseo ug ang mga escriba nanagbagulbol nga nagaingon: Kining tawohana nagadawat sa mga makasasala ug nagakaon uban kanila.

²and the Pharisees and the scribes murmured, saying, This [man] receives sinners and eats with them.

³Ug siya misulti kanila niining sambingay, nga nagaingon:

³And he spoke to them this parable, saying,

⁴Kinsang tawohana diha kaninyo nga may usa ka gatus ka carnero, ug nga nawad-an ug usa kanila, dili ba siya mobiya sa kasiyaman ug siyam sa kamingawan, ug mangita niadtong nawala, hangtud kini makaplagan niya?

⁴What man of you having a hundred sheep, and having lost one of them, does not leave the ninety and nine in the wilderness and go after that which is lost, until he find it?

⁵Ug sa makita niya kini, magapas-an niini sa iyang mga abaga nga malipayon.

⁵and having found it, he lays it upon his own shoulders, rejoicing;

⁶Ug sa iyang pag-abut sa balay, magatigum siya sa iyang mga abyan ug sa iyang mga silingan, nga magaingon kanila: Managlipay kamo uban kanako, kay akong hingkaplagan ang akong carnero nga nawala.

⁶and being come to the house, calls together the friends and the neighbours, saying to them, Rejoice with me, for I have found my lost sheep.

⁷Magaingon ako kaninyo, nga sa maong pagkaagi adunay kalipay sa langit tungod sa usa ka makasasala nga maghinulsol, labaw pa sa kasiyaman ug siyam nga mga matarung nga walay kinahanglan sa paghinulsol.

⁷I say unto you, that thus there shall be joy in heaven for one repenting sinner, [more] than for ninety and nine righteous who have no need of repentance.

⁸Kun, kinsang babayehana nga adunay napulo ka dracma, kong siya kawad-an ug usa, dili magdagkut ug usa ka lamparahan ug magsilhig sa balay, ug sa masingkamoton mangita hangtud iyang makaplagan kini?

⁸Or, what woman having ten drachmas, if she lose one drachma, does not light a lamp and sweep the house and seek carefully till she find it?

⁹Ug sa iyang hingkaplagan kini, magatigum siya sa iyang mga abyan ug mga silingan, nga magaingon: Maglipay kamo uban kanako, kay akong hingkaplagan ang dracma nga nawala.

⁹and having found it she calls together the friends and neighbours, saying, Rejoice with me, for I have found the drachma which I had lost.

¹⁰Sa mao nga pagkaagi, nagaingon ako kaninyo nga adunay kalipay sa atubangan sa mga manolonda sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga magahinulsol.

¹⁰Thus, I say unto you, there is joy before the angels of God for one repenting sinner.

¹¹Ug siya miingon: May usa ka tawo nga adunay duha ka anak nga lalake:

¹¹And he said, A certain man had two sons;

¹²Ug ang danghud kanila miingon sa iyang amahan: Amahan, ihatag kanako ang bahin sa imong bahandi nga mahabahin kanako. Ug iyang gibahinbahin kanila ang iyang kahimtang.

¹²and the younger of them said to his father, Father, give to me the share of the property that falls [to me]. And he divided to them what he was possessed of.

¹³Ug sa tapus ang pipila ka adlaw, ang manghud nga anak mihipus sa tanan ug milakaw sa iyang panaw ngadto sa usa ka halayo nga yuta, ug didto giusikan niya ang iyang bahandi sa pagkinabuhing dautan.

¹³And after not many days the younger son gathering all together went away into a country a long way off, and there dissipated his property, living in debauchery.

¹⁴Ug sa nausikan na niya ang tanan, miabut ang usa ka dakung gutom niadtong yutaa, ug misugod siya sa pagbati sa kawad-on.

¹⁴But when he had spent all there arose a violent famine throughout that country, and he began to be in want.

¹⁵Ug miadto siya ug nakig-ipon sa usa ka molopyo niadtong yutaa, ug kini nagsugo kaniya ngadto sa iyang kaumahan sa paglawog sa mga baboy.

¹⁵And he went and joined himself to one of the citizens of that country, and he sent him into his fields to feed swine.

¹⁶Ug ginapangandoy niya ang pagbusog sa iyang tiyan sa mga algarroba nga ginakaon sa mga baboy; ug walay tawo nga mihatag kaniya.

¹⁶And he longed to fill his belly with the husks which the swine were eating; and no one gave to him.

¹⁷Apan sa hing-ulian na siya sa iyang kaugalingon miingon: Kapid-an ka mga mamomoo sa akong amahan nga nahupngan sa tinapay; ug ako ania nga nagakamatay sa kagutom!

¹⁷And coming to himself, he said, How many hired servants of my father's have abundance of bread, and *I* perish here by famine.

¹⁸Motindog ako ug moadto sa akong amahan, ug moingon ako kaniya: Amahan, nakasala ako batok sa langit ug sa imong atubangan;

¹⁸I will rise up and go to my father, and I will say to him, Father, I have sinned against heaven and before thee;

¹⁹Ako dili na takus paganganlan nga imong anak; buhata ako ingon nga usa sa imong mga mamomoo.

¹⁹I am no longer worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants.

²⁰Ug mitindog siya, ug miadto sa iyang amahan. Apan sa halayo pa siya, ang iyang amahan nakakita kaniya, ug giabut ug kalooy, ug midalagan, ug migakus sa iyang liog, ug mihalok kaniya.

²⁰And he rose up and went to his own father. But while he was yet a long way off, his father saw him, and was moved with compassion, and ran, and fell upon his neck, and covered him with kisses.

²¹Ug ang anak miingon kaniya: Amahan, nakasala ako batok sa langit ug sa imong atubangan, ug dili na ako takus pagatawgon nga imong anak.

²¹And the son said to him, Father, I have sinned against heaven and before thee; I am no longer worthy to be called thy son.

²²Apan ang amahan miingon sa iyang mga ulipon: Dad-a ninyo pagdali ang labing maayong kupo ug isul-ob ninyo kaniya, ug butangi ug singsing ang iyang kamot, ug mga sapin ang iyang mga tiil.

²²But the father said to his bondmen, Bring out the best robe and clothe him in [it], and put a ring on his hand and sandals on his feet;

²³Ug dad-a ninyo dinhi ang nating vaca nga pinatambok, ug ihawon siya, ug mangaon kita, ug managlipay.

²³and bring the fatted calf and kill it, and let us eat and make merry:

²⁴Kay kining akong anak namatay na, ug nabuhi pag-usab; siya nawala na, ug hingkaplagan. Ug sila misugod sa paglipay.

²⁴for this my son was dead and has come to life, was lost and has been found. And they began to make merry.

²⁵Karon ang anak nga magulang didto sa uma; ug sa mipauli siya, ug nagakaduol sa balay hingdunggan niya ang honi ug ang sayaw.

²⁵And his elder son was in the field; and as, coming [up], he drew nigh to the house, he heard music and dancing.

²⁶Ug iyang gitawag ngadto kaniya ang usa sa mga binatonan, ug iyang gipangutana kong unsa kaha kining mga butanga.

²⁶And having called one of the servants, he inquired what these things might be.

²⁷Ug siya miingon kaniya: Ang imong igsoon miabut, ug ang imong amahan nagpaihaw sa nating vaca nga pinatambok, kay siya nagdawat kaniya nga luwas ug maayong panglawas.

²⁷And he said to him, Thy brother is come, and thy father has killed the fatted calf because he has received him safe and well.

²⁸Apan siya nasuko, ug dili unta mosulod. Ug ang iyang amahan migula ug nagpakilooy kaniya.

²⁸But he became angry and would not go in. And his father went out and besought him.

²⁹Apan siya mitubag ug miingon sa iyang amahan: Ania karon, sulod mining daghang mga tuig nagaalagad ako kanimo, ug wala gayud ako makalapas bisan usa sa imong mga sugo; ug bisan pa, ikaw wala maghatag kanako usa ka kanding nga nati, aron unta ako maglipay uban sa akong mga abyan.

²⁹But he answering said to his father, Behold, so many years I serve thee, and never have I transgressed a commandment of thine; and to me hast thou never given a kid that I might make merry with my friends:

³⁰Apan sa mipauli kining imong anak nga milamoy sa imong kahimtang uban sa mga bigaon giihawan mo siya sa nating vaca nga pinatambok.

³⁰but when this thy son, who has devoured thy substance with harlots, is come, thou hast killed for him the fatted calf.

³¹Ug siya miingon kaniya: Anak, ikaw sa gihapon ania uban kanako, ug ang tanan nga ako, imo.

³¹But he said to him, Child, *thou* art ever with me, and all that is mine is thine.

³²Apan angay nga kita maglipay ug magsadya, kay kining imong igsoon namatay na, ug nabuhi pag-usab; ug nawala na, ug hingkaplagan.

³²But it was right to make merry and rejoice, because this thy brother was dead and has come to life again, and was lost and has been found.