¹Sa paglakaw sa Israel gikan sa Egipto, Ang panimalay ni Jacob gikan sa katawohan nga lain ug pinulongan;

¹Quando Israele uscì dall’Egitto, e la casa di Giacobbe di fra un popolo dal linguaggio strano,

²Ang Juda nahimong balaan niyang puloy-anan, Ang Israel nahimong iyang gingharian.

²Giuda divenne il santuario dell’Eterno; Israele, suo dominio.

³Ang dagat nakakita niini, ug mingkalagiw; Ang Jordan misibug.

³Il mare lo vide e fuggì, il Giordano tornò addietro.

⁴Ang kabukiran minglukso sama sa mga lakeng carnero, Ang kabungtoran nga gagmay sama sa mga nating carnero.

⁴I monti saltarono come montoni, i colli come agnelli.

⁵Unsay gibati mo, Oh dagat, nga mingkalagiw ka? Ikaw, Oh Jordan, nga misibug ka man?

⁵Che avevi, o mare, che fuggisti? E tu, Giordano, che tornasti addietro?

⁶Kamo nga kabukiran, nga minglukso kamo sama sa mga laekng carnero; Kamong kabungtoran nga gagmay, nga sama sa mga nating carnero?

⁶E voi, monti, che saltaste come montoni, e voi, colli, come agnelli?

⁷Kumurog, ikaw yuta, diha sa atubangan sa Ginoo, Diha sa atubangan sa Dios ni Jacob,

⁷Trema, o terra, alla presenza del Signore, alla presenza dell’Iddio di Giacobbe,

⁸Nga maoy naghimo sa bato nga danaw sa tubig, Ang bato nga santik ngadto sa usa ka tuboran sa mga tubig.

⁸che mutò la roccia in istagno, il macigno in sorgente d’acqua.