¹Bulahan sila nga mga hingpit sa dalan, Nga nanaglakaw sa Kasugoan ni Jehova.

¹Salige er de hvis vei er ulastelig, som vandrer i Herrens lov.

²Bulahan sila nga nanagbantay sa iyang mga pagpamatuod, Nga sa bug-os nilang kasingkasing nanagpangita kaniya.

²Salige er de som tar vare på hans vidnesbyrd, som søker ham av hele sitt hjerte

³Oo, sila wala magbuhat sa dili-pagkamatarung; Sila nanaglakaw sa iyang mga dalan.

³og ikke gjør urett, men vandrer på hans veier.

⁴Ikaw nagsugo kanamo mahatungod sa imong mga lagda, Aron among pagabantayan sila sa makugihon gayud.

⁴Du har gitt dine befalinger forat en skal holde dem nøie.

⁵Oh hinaut unta nga mahamutang ang akong mga dalan Sa pagtuman sa imong kabalaoran!

⁵O, at mine veier måtte bli faste, så jeg holder dine forskrifter!

⁶Unya dili na ako pagapakaulawan, Sa mabantayan ko na ang tanan mong mga sugo.

⁶Da skal jeg ikke bli til skamme når jeg gir akt på alle dine bud.

⁷Magapasalamat ako kanimo uban sa katul-id sa kasingkasing, Sa pagkakat-on ko sa imong mga matarung nga paghukom.

⁷Jeg vil prise dig i hjertets opriktighet når jeg lærer din rettferdighets lover å kjenne.

⁸Pagabantayan ko ang imong kabalaoran: Oh hinaut unta nga ako dili mo gayud pagabiyaan.

⁸Dine forskrifter vil jeg holde; du må ikke rent forlate mig!

⁹Unsay igahinlo sa usa ka batan-on sa iyang dalan? Pinaagi sa pagmatngon subay sa imong pulong.

⁹Hvorved skal den unge holde sin sti ren? Ved å holde sig efter ditt ord.

¹⁰Uban sa bug-os ko nga kasingkasing gipangita ko ikaw: Oh ayaw itugot nga ako mahisalaag gikan sa imong mga sugo.

¹⁰Av hele mitt hjerte har jeg søkt dig; la mig ikke fare vill fra dine bud!

¹¹Sa akong kasingkasing ginatipigan ko ang imong pulong, Aron dili ako makasala batok kanimo.

¹¹I mitt hjerte har jeg gjemt ditt ord forat jeg ikke skal synde imot dig.

¹²Dalayegon ikaw, Oh Jehova: Tudloi ako sa imong kabalaoran.

¹²Lovet være du, Herre! Lær mig dine forskrifter!

¹³Sa akong mga ngabil gisugilon ko Ang tanang mga tulomanon sa imong baba.

¹³Med mine leber har jeg forkynt alle lover fra din munn.

¹⁴Nagakalipay ako sa dalan sa imong mga pagpamatuod, Ingon sa gidaghanon sa tanang mga bahandi.

¹⁴Over dine vidnesbyrds vei har jeg gledet mig, som over all rikdom.

¹⁵Sa imong mga lagda magapalandong ako, Ug magatahud ako sa imong mga dalan.

¹⁵På dine befalinger vil jeg grunde og tenke på dine stier.

¹⁶Magakalipay ako sa akong kaugalingon diha sa imong kabalaoran: Dili ako malimot sa imong pulong.

¹⁶I dine forskrifter forlyster jeg mig, jeg glemmer ikke ditt ord.

¹⁷Ibubo sa kadagaya ang kalooy mo sa imong alagad, aron mabuhi ako; Sa ingon niini magabantay ako sa imong pulong.

¹⁷Gjør vel imot din tjener, så jeg kan leve! Da vil jeg holde ditt ord.

¹⁸Bukha ang akong mga mata, aron makatan-aw ako Sa mga katingalahang butang gikan sa imong Kasugoan.

¹⁸Lat op mine øine, så jeg kan skue de underfulle ting i din lov!

¹⁹Ako dumuloong dinhi sa yuta: Ayaw itungina ang imong mga sugo gikan kanako.

¹⁹Jeg er en gjest på jorden; skjul ikke dine bud for mig!

²⁰Nadugmok ang akong kalag tungod sa pagpangandoy Sa imong mga tulomanon sa tanang mga panahon.

²⁰Min sjel er knust, så jeg lenges efter dine lover til enhver tid.

²¹Gibadlong mo ang mga palabilabihon nga mga tinunglo, Nga nanghimulag gikan sa imong mga sugo.

²¹Du har truet de overmodige, de forbannede, som farer vill fra dine bud.

²²Palaa gikan kanako ang kaulawan ug ang pagkatalamayon; Kay ang imong mga pagpamatuod gibantayan ko.

²²Ta skam og forakt bort fra mig! For jeg har tatt vare på dine vidnesbyrd.

²³Ang mga principe usab nanaglingkod ug nanagsulti batok kanako; Apan ang imong alagad nagapalandong sa imong kabalaoran.

²³Fyrster har også sittet og talt sammen imot mig; din tjener grunder på dine forskrifter.

²⁴Ang imong mga pagpamatuod usab maoy akong kalipay Ug akong mga magtatambag

²⁴Dine vidnesbyrd er også min lyst; de er mine rådgivere.

²⁵Mipilit sa abug ang akong kalag: Buhion mo ako sumala sa imong pulong.

²⁵Min sjel er nedtrykt i støvet; hold mig i live efter ditt ord!

²⁶Gipahayag ko ang akong mga dalan, ug ikaw mitubag kanako: Tudloi ako sa imong kabalaoran.

²⁶Jeg fortalte dig mine veier, og du svarte mig; lær mig dine forskrifter!

²⁷Ipasabut kanako ang dalan sa imong mga lagda: Sa ingon niini magapalandong ako sa imong mga katingalahang buhat.

²⁷La mig forstå dine befalingers vei! Så vil jeg grunde på dine undergjerninger.

²⁸Natunaw ang akong kalag tungod sa kaguol: Lig-ona ako sumala sa imong pulong.

²⁸Min sjel gråter av sorg; reis mig op efter ditt ord!

²⁹Ipahalayo gikan kanako ang dalan sa kabakakan; Ug ihatag kanako ang imong Kasugoan sa pagkamapuanguron.

²⁹Vend løgnens vei bort fra mig, og unn mig din lov!

³⁰Napili ko ang dalan sa pagkamatinumanon: Gibutang ko ang imong mga tulomanon sa atubangan ko .

³⁰Trofasthets vei har jeg utvalgt, dine lover har jeg satt for mig.

³¹Napabilin ako sa dakung pagmatngon sa imong mga pagpamatuod: Oh Jehova, ayaw ako ibutang sa kaulawan.

³¹Jeg henger ved dine vidnesbyrd; Herre, la mig ikke bli til skamme!

³²Sa dalan sa imong mga sugo magadalagan ako, Sa diha nga pagapadakuon mo ang akong kasingkasing.

³²Dine buds vei vil jeg løpe; for du frir mitt hjerte fra angst.

³³Tudloi ako, Oh Jehova, sa dalan sa imong kabalaoran; Ug pagabantayan ko kini hangtud sa katapusan.

³³Lær mig, Herre, dine forskrifters vei! Så vil jeg ta vare på den inntil enden.

³⁴Hatagi ako ug salabutan, ug pagabantayan ko ang imong Kasugoan; Oo, pagatumanon ko kini uban sa bug-os ko nga kasingkasing.

³⁴Lær mig! Så vil jeg ta vare på din lov og holde den av hele mitt hjerte.

³⁵Mandoi ako sa dalan sa imong mga sugo; Kay niini anaa ang akong kalipay

³⁵Led mig frem på dine buds sti! For i den har jeg min lyst.

³⁶Ikiling mo ang akong kasingkasing ngadto sa imong mga pagpamatuod, Ug dili ngadto sa kailibgon.

³⁶Bøi mitt hjerte til dine vidnesbyrd og ikke til vinning!

³⁷Ilikay ang akong mga mata gikan sa pagtan-aw sa kakawangan, Ug hatagi ako ug kinabuhi sa imong mga dalan.

³⁷Vend mine øine bort fra å se efter tomhet, hold mig i live på din vei!

³⁸Palig-ona ang imong pulong nganhi sa imong alagad, Nga nagatudlo sa pagkahadlok kanimo.

³⁸Opfyll for din tjener ditt ord, som er for dem som frykter dig!

³⁹Kuhaa gikan kanako ang kaulawan nga akong nahadlokan; Kay maayo ang imong mga tulomanon.

³⁹Ta bort min vanære, som jeg frykter for! For dine lover er gode.

⁴⁰Ania karon, ginatinguha ko ang imong mga lagda: Hatagi ako ug kinabuhi sa imong pagkamatarung.

⁴⁰Se, jeg lenges efter dine befalinger; hold mig i live ved din rettferdighet!

⁴¹Ipadangat usab nganhi kanako ang imong mahigugmaong-kalolot, Oh Jehova, Bisan ang imong kaluwasan, sumala sa imong pulong.

⁴¹La dine nådegjerninger, Herre, komme over mig, din frelse efter ditt ord!

⁴²Sa ingon niana, makabaton ako ug tubag alang kaniya nga nagapakaulaw kanako; Kay misalig ako sa imong pulong.

⁴²Jeg vil gi den svar som håner mig; for jeg setter min lit til ditt ord.

⁴³Ug ayaw pagkuhaa sa tuman ang pulong sa kamatuoran gikan sa akong baba; Kay ako milaum diha sa imong mga tulomanon.

⁴³Ta ikke sannhets ord så rent bort fra min munn! For jeg bier på dine dommer.

⁴⁴Sa ingon niana, pagabantayan ko sa kanunay ang imong Kasugoan Sa katuigan nga walay katapusan.

⁴⁴Jeg vil holde din lov stadig, evindelig og alltid.

⁴⁵Ug magalakaw ako sa kagawasan; Kay gipangita ko ang imong mga lagda.

⁴⁵La mig vandre i fritt rum! For jeg spør efter dine befalinger.

⁴⁶Ug igasulti ko usab ang imong mga pagpamatuod sa atubangan sa mga hari, Ug wala mahamutang sa kaulawan.

⁴⁶Jeg vil tale om dine vidnesbyrd for konger og skal ikke bli til skamme.

⁴⁷Ug sa akong kaugalingon magakalipay ako sa imong mga sugo, Nga gihigugma ko.

⁴⁷Jeg har min lyst i dine bud, som jeg elsker.

⁴⁸Pagabayawon ko usab ang akong mga kamot ngadto sa imong mga sugo, nga gihigugma ko; Ug magapalandong ako diha sa imong kabalaoran.

⁴⁸Jeg løfter mine hender til dine bud, som jeg elsker, og jeg vil grunde på dine forskrifter.

⁴⁹Hinumdumi ang pulong nga gihatag mo sa imong alagad, Tungod kay imo akong gipalaum.

⁴⁹Kom i hu ordet til din tjener, fordi du har gitt mig håp!

⁵⁰Mao kini ang kalipay ko sa akong kagul-anan; Kay ang imong pulong naghatag kanako ug kinabuhi.

⁵⁰Det er min trøst i min elendighet at ditt ord har holdt mig i live.

⁵¹Ang mga palabilabihon nanagyubit kanako sa hilabihan gayud: Apan wala ako mobulag gikan sa imong Kasugoan.

⁵¹De overmodige har spottet mig såre; fra din lov er jeg ikke avveket.

⁵²Nahinumdum ako, Oh Jehova, sa kanhi mong mga tulomanon, Ug nalipay ako sa akong kaugalingon.

⁵²Jeg kom dine dommer fra evighet i hu, Herre, og jeg blev trøstet.

⁵³Ang mainit nga kaligutgut migahum kanako, Tungod sa tawong dautan nga mibulag gikan sa imong Kasugoan.

⁵³En brennende harme har grepet mig over de ugudelige, som forlater din lov.

⁵⁴Ang imong kabalaoran nahimo nga mga alawiton ko Sa balay sa akong pagpanlangyaw.

⁵⁴Dine forskrifter er blitt mine lovsanger i min utlendighets hus.

⁵⁵Sa kagabhion nahinumdum ako sa imong ngalan, Oh Jehova, Ug gibantayan ko ang imong Kasugoan.

⁵⁵Jeg kom om natten ditt navn i hu, Herre, og jeg holdt din lov.

⁵⁶Kini nabatonan ko, Tungod kay gibantayan ko ang imong mga lagda.

⁵⁶Dette blev mig gitt: at jeg har tatt vare på dine befalinger.

⁵⁷Si Jehova mao ang akong bahin: Ako miingon nga magabantay ako sa imong mga pulong.

⁵⁷Herren er min del, sa jeg, idet jeg holdt dine ord.

⁵⁸Ang imong paglaban gipakilooy ko uban sa bug-os ko nga kasingkasing: Kaloy-i ako sumala sa imong pulong.

⁵⁸Jeg bønnfalt dig av hele mitt hjerte: Vær mig nådig efter ditt ord!

⁵⁹Gipalandong ko ang akong mga dalan, Ug gipabalik ko ang akong mga tiil ngadto sa imong mga pagpamatuod.

⁵⁹Jeg eftertenkte mine veier og vendte mine føtter til dine vidnesbyrd.

⁶⁰Midali ako, ug wala magdugay, Sa pagtuman sa imong mga sugo.

⁶⁰Jeg hastet og ventet ikke med å holde dine bud.

⁶¹Ang mga gapus sa mga dautan gipanglikus kanako; Apan wala ko hikalimti ang imong Kasugoan.

⁶¹De ugudeliges strikker har omspent mig, din lov har jeg ikke glemt.

⁶²Sa tungang gabii mobangon ako sa pagpasalamat kanimo Tungod sa imong mga tulomanon nga matarung.

⁶²Midt om natten står jeg op for å prise dig for din rettferdighets lover.

⁶³Kauban ako sa tanang mga may kahadlok kanimo, Ug kanila nga nanagtuman sa imong mga lagda.

⁶³Jeg holder mig til alle dem som frykter dig, og som holder dine befalinger.

⁶⁴Ang yuta, Oh Jehova, napuno sa imong mahigugmaong-kalolot: Tudloi ako sa imong kabalaoran.

⁶⁴Jorden er full av din miskunnhet, Herre; lær mig dine forskrifter!

⁶⁵Maayo ang gibuhat mo sa imong alagad, Oh Jehova, sumala sa imong pulong.

⁶⁵Du har gjort vel imot din tjener, Herre, efter ditt ord.

⁶⁶Tudloi ako sa maayong paghukom ug kinaadman;

⁶⁶Lær mig god skjønnsomhet og kunnskap! For jeg tror på dine bud.

⁶⁷Sa wala pa ako pagsakita, nahisalaag ako; Apan karon nagabantay ako sa imong pulong.

⁶⁷Før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.

⁶⁸Ikaw maayo ug nagabuhat sa maayo; Tudloi ako sa imong kabalaoran.

⁶⁸Du er god og gjør godt; lær mig dine forskrifter!

⁶⁹Batok kanako nanagmugna ug bakak ang mga palabilabihon: Uban sa bug-os ko nga kasingkasing magatuman ako sa imong mga lagda.

⁶⁹De overmodige har spunnet løgn sammen imot mig; jeg holder dine befalinger av hele mitt hjerte.

⁷⁰Matambok ang ilang kasingkasing ingon sa sibu; Apan nagakalipay ako diha sa imong Kasugoan.

⁷⁰Deres hjerte er som en fettklump; jeg har min lyst i din lov.

⁷¹Maayo pa alang kanako nga gisakit ako; Aron ako makakat-on diha sa imong kabalaoran.

⁷¹Det var mig godt at jeg blev ydmyket, forat jeg kunde lære dine forskrifter.

⁷²Labing maayo alang kanako ang Kasugoan sa imong baba Kay sa mga linibo nga bulawan ug salapi.

⁷²Din munns lov er mig bedre enn tusen stykker gull og sølv.

⁷³Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako: Ihatag kanako ang salabutan, aron ako makakat-on sa imong mga sugo.

⁷³Dine hender har skapt mig og gjort mig; gi mig forstand, forat jeg må lære dine bud!

⁷⁴Sila nga may mga kahadlok kanimo motan-aw kanako ug managkalipay, Kay diha sa imong pulong milaum ako.

⁷⁴De som frykter dig, skal se mig og glede sig; for jeg venter på ditt ord.

⁷⁵Nahibalo ako, Oh Jehova, nga ang imong mga paghukom matarung man, Ug nga sa imong pagka-matinumanon gisakit mo ako.

⁷⁵Jeg vet, Herre, at dine dommer er rettferdighet, og i trofasthet har du ydmyket mig.

⁷⁶Itugot, nagaampo ako kanimo, nga ang imong mahigugmaong-kalolot mahimo nga akong kalipay, Sumala sa imong pulong alang sa imong alagad.

⁷⁶La din miskunnhet være mig til trøst efter ditt ord til din tjener!

⁷⁷Ipadangat kanako ang imong malomong kalooy, aron mabuhi ako; Kay ang imong Kasugoan maoy akong kalipay.

⁷⁷La din miskunnhet komme over mig, forat jeg kan leve! For din lov er min lyst.

⁷⁸Ipabutang sa kaulawan ang mga palabilabihon; tungod kay gidaug nila ako sa mga pagbutang-butang: Apan ako magapalandong diha sa imong mga lagda.

⁷⁸La de overmodige bli til skamme! For de har trykket mig ned uten årsak; jeg grunder på dine befalinger.

⁷⁹Pabalika nganhi kanako kadtong mga nangahadlok kanimo; Ug sila manghibalo sa imong mga pagpamatuod.

⁷⁹La dem vende tilbake til mig, de som frykter dig og kjenner dine vidnesbyrd!

⁸⁰Mahingpit unta ang akong kasingkasing diha sa imong kabalaoran, Aron ako dili maulawan.

⁸⁰La mitt hjerte være fullkomment i dine forskrifter, forat jeg ikke skal bli til skamme!

⁸¹Nangandoy ang akong kalag tungod sa imong kaluwasan; Apan milaum ako sa imong pulong.

⁸¹Min sjel vansmekter av lengsel efter din frelse; jeg venter på ditt ord.

⁸²Ang akong mga mata nangaloy sa pagpaabut sa imong pulong, Samtang ako nagaingon: Anus-a pa ba nimo ako lipaya?

⁸²Mine øine vansmekter av lengsel efter ditt ord idet jeg sier: Når vil du trøste mig?

⁸³Kay ako nahimong sama sa panit nga sudlanan sa vino nga anaa sa asohan; Apan wala ko hikalimti ang imong kabalaoran.

⁸³For jeg er som en skinnsekk i røk*; dine forskrifter glemmer jeg ikke. / {* d.e. jeg tørker bort.}

⁸⁴Pipila na ba lamang ang mga adlaw sa imong alagad? Anus-a pa ba nimo buhata ang paghukom batok niadtong nanaglutos kanako?

⁸⁴Hvor mange er vel din tjeners dager? Når vil du holde dom over mine forfølgere?

⁸⁵Ang mga palabilabihon nanagkalot ug mga gahong alang kanako, Nga dili subay sumala sa imong Kasugoan.

⁸⁵De overmodige har gravd graver for mig, de som ikke skikker sig efter din lov.

⁸⁶Ang tanan nimong mga sugo matinumanon man: Sila nanaglutos kanako sa pagkadili-matarung; tabangan mo ako.

⁸⁶Alle dine bud er trofasthet; uten årsak forfølger de mig; hjelp mig!

⁸⁷Diriyot na ako nila malamoy dinhi sa ibabaw sa yuta; Apan wala ko pagbiyai ang imong mga lagda.

⁸⁷På lite nær har de tilintetgjort mig i landet; men jeg har ikke forlatt dine befalinger.

⁸⁸Buhion mo ako sumala sa imong mahigugmaong-kalolot; Sa ingon niana pagatumanon ko ang mga pagpamatuod sa imong baba.

⁸⁸Hold mig i live efter din miskunnhet! Så vil jeg ta vare på din munns vidnesbyrd.

⁸⁹Sa walay katapusan Oh Jehova, ang imong pulong nahamutang sa langit.

⁸⁹Til evig tid, Herre, står ditt ord fast i himmelen.

⁹⁰Ang imong pagkamatinumanon alang man ngadto sa tanang mga kaliwatan: Imong gitukod ang yuta, ug kini nagapadayon.

⁹⁰Fra slekt til slekt varer din trofasthet; du grunnfestet jorden, og den stod der.

⁹¹Sumala sa imong mga tulomanon sila nanagpadayon hangtud niining adlawa; Kay ang tanang mga butang maoy imong mga sulogoon.

⁹¹Til å utføre dine dommer står de* der enn idag; for alle ting er dine tjenere. / {* himmelen og jorden.}

⁹²Gawas kong ang imong Kasugoan mahimo ko nga kalipay, Sa akong kasakit mahanaw unya ako

⁹²Dersom din lov ikke hadde vært min lyst, var jeg omkommet i min elendighet.

⁹³Dili ko gayud hikalimtan ang imong mga lagda; Kay tungod kanila gibanhaw mo ako.

⁹³Til evig tid skal jeg ikke glemme dine befalinger; for ved dem har du holdt mig i live.

⁹⁴Ako imo man, luwasa ako; Kay gipangita ko ang imong mga lagda.

⁹⁴Din er jeg, frels mig! For jeg har søkt dine befalinger.

⁹⁵Ang mga dautan nanaghulat kanako, sa paglaglag kanako; Apan ako magapalandong sa imong mga pagpamatuod.

⁹⁵De ugudelige har bidd på mig for å ødelegge mig; jeg gir akt på dine vidnesbyrd.

⁹⁶Nakita ko ang katapusan sa bugos nga pagkahingpit; Apan ang imong sugo halapad sa hilabihan gayud.

⁹⁶På all fullkommenhet har jeg sett en ende, men ditt bud strekker sig såre vidt.

⁹⁷Oh hilabihan ang paghigugma ko sa imong Kasugoan! Kini mao ang akong gipalandong sa tibook nga adlaw.

⁹⁷Hvor jeg har din lov kjær! Hele dagen grunder jeg på den.

⁹⁸Ang imong mga sugo nakapahimo kanako nga labi pang manggialamon kay sa akong mga kaaway; Kay sila ania kanako sa kanunay.

⁹⁸Dine bud gjør mig visere enn mine fiender; for til evig tid eier jeg dem.

⁹⁹Aduna akoy labaw pang salabutan kay sa tanan ko nga mga magtutudlo; Kay ang imong mga pagpamatuod maoy akong gipalandong.

⁹⁹Jeg er blitt klokere enn alle mine lærere; for jeg grunder på dine vidnesbyrd.

¹⁰⁰Labi pang masinabuton ako kay sa mga tigulang, Tungod kay gibantayan ko ang imong mga lagda.

¹⁰⁰Jeg er forstandigere enn de gamle; for jeg har tatt vare på dine befalinger.

¹⁰¹Gikan sa tanang mga dalan nga dautan, gipunggan ko ang akong mga tiil, Aron nga ako makatuman sa imong pulong.

¹⁰¹Fra enhver ond sti har jeg holdt mine føtter borte forat jeg kunde holde ditt ord.

¹⁰²Wala ako tumipas gikan sa imong mga tulomanon; Kay imong gitudloan ako.

¹⁰²Fra dine lover er jeg ikke avveket; for du har lært mig.

¹⁰³Pagkatam-is gayud sa imong mga pulong sa akong pagtilaw! Oo, labing matam-is pa kay sa dugos sa akong baba!

¹⁰³Hvor dine ord er søte for min gane, mere enn honning for min munn!

¹⁰⁴Pinaagi sa imong mga lagda nakabaton ako ug salabutan: Tungod niini gidumtan ko ang tagsatagsa ka dalan sa kabakakan.

¹⁰⁴Av dine befalinger får jeg forstand; derfor hater jeg all løgnens sti.

¹⁰⁵Ang imong pulong maoy lamparahan sa akong mga tiil, Ug kahayag sa akong alagianan.

¹⁰⁵Ditt ord er en lykte for min fot og et lys for min sti.

¹⁰⁶Nakapanumpa ako ug gimatudan ko kini, Nga ako magabantay sa matarung mong mga tulomanon.

¹⁰⁶Jeg har svoret, og jeg har holdt det, å ta vare på din rettferdighets lover.

¹⁰⁷Ginasakit ako sa hilabihan gayud: Buhion mo ako, Oh Jehova, sumala sa imong pulong.

¹⁰⁷Jeg er såre nedbøiet; Herre, hold mig i live efter ditt ord!

¹⁰⁸Dawata, nangaliyupo ako kanimo, ang mga halad-nga-kinabubut-on sa akong baba, Oh Jehova, Ug tudloi ako sa imong mga tulomanon.

¹⁰⁸La min munns frivillige offere tekkes dig, Herre, og lær mig dine lover!

¹⁰⁹Ang kalag ko sa kanunay ania sa akong kamot; Apan wala ko hikalimti ang imong Kasugoan.

¹⁰⁹Jeg går alltid med livet i hendene, men din lov har jeg ikke glemt.

¹¹⁰Gibutangan ako ug lit-ag sa mga datuan; apan ako wala mahisalaag gikan sa imong mga lagda.

¹¹⁰De ugudelige har lagt snare for mig, men jeg har ikke forvillet mig fra dine befalinger.

¹¹¹Ingon nga panulondon gidawat ko ang imong mga pagpamatuod sa walay katapusan; Kay sila mao ang kalipay sa akong kasingkasing.

¹¹¹Jeg har fått dine vidnesbyrd i eie evindelig; for de er mitt hjertes glede.

¹¹²Gikiling ko ang akong kasingkasing sa pagbuhat sa imong kabalaoran Sa gihapon, bisan ngadto sa katapusan.

¹¹²Jeg har bøiet mitt hjerte til å gjøre efter dine forskrifter evindelig, inntil enden.

¹¹³Gidumtan ko sila nga may maduha-duhaon nga hunahuna; Apan gihigugma ko ang imong Kasugoan.

¹¹³De tvesinnede hater jeg, men din lov elsker jeg.

¹¹⁴Ikaw mao ang akong dapit nga dalangpanan ug ang akong taming: Sa imong pulong nagalaum ako.

¹¹⁴Du er mitt skjul og mitt skjold, jeg venter på ditt ord.

¹¹⁵Pahalayo kamo gikan kanako, kamong mga mamumuhat sa kadautan, Aron nga magabantay ako sa mga sugo sa akong Dios.

¹¹⁵Vik fra mig, I som gjør ondt, forat jeg må holde min Guds bud!

¹¹⁶Sapnaya ako sumala sa imong pulong, aron ako mabuhi; Ug ayaw ako pagpakaulawi sa akong paglaum.

¹¹⁶Hold mig oppe efter ditt ord, forat jeg kan leve, og la mig ikke bli til skamme med mitt håp!

¹¹⁷Sapnaya ako sa itaas, ug maluwas ako, Ug magatahud diha sa imong kabalaoran sa kanunay.

¹¹⁷Støtt mig, så jeg må bli frelst! Da vil jeg alltid skue med lyst på dine forskrifter.

¹¹⁸Gitalikdan mo kadtong tanan nga nangasayup gikan sa imong kabalaoran; Kay ang ilang limbong mao ang kabakakan.

¹¹⁸Du akter for intet alle dem som farer vill fra dine forskrifter; for deres svik er forgjeves.

¹¹⁹Ang tanang mga dautan sa yuta gisalikway mo sama sa taya: Tungod niana gihigugma ko ang imong mga pagpamatuod.

¹¹⁹Som slagg bortrydder du alle ugudelige på jorden; derfor elsker jeg dine vidnesbyrd.

¹²⁰Ang unod ko mikurog tungod sa kahadlok kanimo; Ug sa imong mga paghukom nahadlok ako.

¹²⁰Av redsel for dig gyser min kropp, og jeg frykter for dine dommer.

¹²¹Ang justicia ug ang pagkamatarung gibuhat ko: Ayaw ako itugyan sa mga nanagdaugdaug kanako.

¹²¹Jeg har gjort rett og rettferdighet; du vil ikke overgi mig til dem som undertrykker mig.

¹²²Himoa ang pasalig mo sa imong alagad alang sa kaayohan: Ayaw itugot nga ang palabilabihon modaugdaug kanako.

¹²²Gå i borgen for din tjener, forat det kan gå ham vel! La ikke de overmodige undertrykke mig!

¹²³Ang akong mga mata nangaloy sa pagpaabut sa imong kaluwasan, Ug tungod sa imong pulong nga matarung.

¹²³Mine øine vansmekter av lengsel efter din frelse og efter din rettferdighets ord.

¹²⁴Buhata sa imong alagad sumala sa imong mahigugmaong-kalolot, Ug tudloi ako sa imong kabalaoran.

¹²⁴Gjør med din tjener efter din miskunnhet, og lær mig dine forskrifter!

¹²⁵Ako mao ang imong alagad; ihatag kanako ang salabutan, Aron nga ako mahibalo sa imong mga pagpamatuod.

¹²⁵Jeg er din tjener; lær mig, så jeg kan kjenne dine vidnesbyrd!

¹²⁶Mao na ang panahon nga si Jehova magabuhat; Kay gihimo nila nga walay kapuslanan ang imong Kasugoan.

¹²⁶Det er tid for Herren å gripe inn; de har brutt din lov.

¹²⁷Tungod niana gihigugma ko ang imong mga sugo Labaw kay sa bulawan, oo, labaw kay sa bulawan nga inulay.

¹²⁷Derfor elsker jeg dine bud mere enn gull, ja mere enn fint gull.

¹²⁸Tungod niana gipakamahal ko ang tanan mong mga lagda mahatungod sa tanang mga butang nga matarung; Ug gidumtan ko ang tagsatagsa ka dalan sa kabakakan.

¹²⁸Derfor holder jeg alle befalinger om alle ting for å være rette; jeg hater all løgnens sti.

¹²⁹Mga katingalahan ang imong mga pagpamatuod; Busa nagabantay kanila ang akong kalag.

¹²⁹Underfulle er dine vidnesbyrd; derfor tar min sjel vare på dem.

¹³⁰Ang sinugdan sa imong mga pulong nagahatag ug kahayag; Nagahatag kini ug salabutan alang sa mga walay-pagtagad.

¹³⁰Dine ords åpenbaring oplyser, den gjør enfoldige forstandige.

¹³¹Gibuka ko ug daku ang akong baba, ug nagahangus; Kay nangandoy ako sa dakung kainit sa imong mga sugo.

¹³¹Jeg åpnet min munn og sukket av lengsel; for jeg stundet efter dine bud.

¹³²Lingia ako, malooy ka kanako, Maingon sa nabatasan mo niadtong mga nahigugma sa imong ngalan.

¹³²Vend dig til mig og vær mig nådig, som rett er mot dem som elsker ditt navn!

¹³³Pasunda ang akong mga lakang sa imong pulong; Ug ayaw itugot nga may bisan unsa nga kadautan nga magagahum kanako.

¹³³Gjør mine trin faste ved ditt ord, og la ingen urett herske over mig!

¹³⁴Tubsa ako gikan sa pagdaugdaug sa tawo: Aron magatuman ako sa imong mga lagda.

¹³⁴Forløs mig fra menneskers vold! Så vil jeg holde dine befalinger.

¹³⁵Ipasidlak ang imong nawong ibabaw sa imong alagad; Ug tudloi ako sa imong kabalaoran.

¹³⁵La ditt åsyn lyse for din tjener, og lær mig dine forskrifter!

¹³⁶Mga inagay-ay sa tubig nanaligdig gikan sa akong mga mata, Tungod kay sila wala managtuman sa imong Kasugoan.

¹³⁶Mine øine flyter bort i vannstrømmer over dem som ikke holder din lov.

¹³⁷Matarung ikaw, Oh Jehova, Ug matul-id ang imong mga paghukom.

¹³⁷Du er rettferdig, Herre, og dine dommer er rettvise.

¹³⁸Gisugo mo ang imong mga pagpamatuod diha sa pagkamatarung Ug sa pagkamatinumanon uyamut.

¹³⁸Du har fastsatt dine vidnesbyrd i rettferdighet og stor trofasthet.

¹³⁹Ang akong pagsingkamot miut-ut kanako, Tungod kay ang akong mga kabatok nanghikalimot sa imong mga pulong.

¹³⁹Min nidkjærhet har fortært mig, fordi mine motstandere har glemt dine ord.

¹⁴⁰Ang imong pulong maulay gayud sa hilabihan, Tungod niana ang imong alagad nahagugma niini.

¹⁴⁰Ditt ord er vel renset, og din tjener elsker det.

¹⁴¹Diyutay ako ug tinamay; Apan wala ko hikalimti ang imong mga lagda.

¹⁴¹Jeg er liten og foraktet; jeg har ikke glemt dine befalinger.

¹⁴²Ang imong pagkamatarung mao ang pagkamatarung nga walay katapusan, Ug ang imong Kasugoan mao ang kamatuoran.

¹⁴²Din rettferdighet er en evig rettferdighet, og din lov er sannhet.

¹⁴³Kasamok ug kaguol minggahum kanako; Apan ang imong mga sugo maoy akong kalipay.

¹⁴³Nød og trengsel fant mig; dine bud er min lyst.

¹⁴⁴Walay katapusan ang pagkamatarung sa imong mga pagpamatuod: Ihatag kanako ang salabutan ug ako mabuhi.

¹⁴⁴Dine vidnesbyrd er rettferdige til evig tid; lær mig, forat jeg kan leve!

¹⁴⁵Misangpit ako uban sa bug-os ko nga kasingkasing; tubaga ako, Oh Jehova: Bantayan ko gayud ang imong kabalaoran.

¹⁴⁵Jeg roper av hele mitt hjerte; svar mig, Herre! Jeg vil ta vare på dine forskrifter.

¹⁴⁶Kanimo misangpit ako; luwasa ako, Ug pagabantayan ko ang imong mga pagpamatuod.

¹⁴⁶Jeg roper til dig, frels mig! Så vil jeg holde dine vidnesbyrd.

¹⁴⁷Giunhan ko ang banag-banag sa kabuntagon, ug mitu-aw ako : Milaum ako diha sa imong mga pulong.

¹⁴⁷Jeg var årle oppe i morgenlysningen og ropte om hjelp; jeg ventet på dine ord.

¹⁴⁸Giunhan sa akong mga mata ang pagtukaw sa kagabhion, Aron ako makapalandong sa imong pulong.

¹⁴⁸Mine øine var oppe før nattevaktene, forat jeg kunde grunde på ditt ord.

¹⁴⁹Patalinghugi ang akong tingog sumala sa imong mahigugmaong-kalolot: Buhion mo ako, Oh Jehova, sumala sa imong mga tulomanon.

¹⁴⁹Hør min røst efter din miskunnhet! Herre, hold mig i live efter dine lover!

¹⁵⁰Nanagpahiduol sila kanako ang nanagsunod sa kadautan; Halayo sila sa imong Kasugoan.

¹⁵⁰De er kommet nær som jager efter ugjerning; fra din lov er de kommet langt bort.

¹⁵¹Ikaw ania sa haduol, Oh Jehova, Ug ang tanan mong mga sugo mga kamatuoran man.

¹⁵¹Du er nær, Herre, og alle dine bud er sannhet.

¹⁵²Kanhi nahibalo na ako gikan sa imong mga pagpamatuod, Nga gitukod mo sila sa walay katapusan.

¹⁵²For lenge siden vet jeg av dine vidnesbyrd at du har grunnet dem for evig tid.

¹⁵³Palandunga ang akong kasakitan, ug luwasa ako; Kay wala ko hikalimti ang imong Kasugoan.

¹⁵³Se min elendighet og utfri mig! For jeg har ikke glemt din lov.

¹⁵⁴Labani ang akong katungod, ug tubsa ako: Buhion mo ako sumala sa imong pulong.

¹⁵⁴Før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!

¹⁵⁵Halayo sa mga dautan ang kaluwasan; Kay wala nila pangitaa ang imong kabalaoran.

¹⁵⁵Frelse er langt borte fra de ugudelige; for de søker ikke dine forskrifter.

¹⁵⁶Dagku ang imong mga malomong-kalooy, Oh Jehova: Buhion mo ako sumala sa imong mga tulomanon.

¹⁵⁶Din miskunnhet er stor, Herre; hold mig i live efter dine dommer!

¹⁵⁷Daghan ang akong mga maglulutos ug ang akong mga kabatok; Ngani wala ako motipas gikan sa imong mga pagpamatuod.

¹⁵⁷Mange er mine forfølgere og mine motstandere; jeg er ikke avveket fra dine vidnesbyrd.

¹⁵⁸Nakita ko ang mga mabudhion, ug nasubo ako, Tungod kay sila wala managbantay sa imong pulong.

¹⁵⁸Jeg så de troløse og vemmedes, dem som ikke holdt ditt ord.

¹⁵⁹Palandunga kong giunsa ko sa paghigugma ang imong mga lagda: Buhion mo ako Oh Jehova, sumala sa imong mahigugmaongkalolot.

¹⁵⁹Se at jeg har elsket dine befalinger! Herre, hold mig i live efter din miskunnhet!

¹⁶⁰Kamatuoran mao ang natingban sa imong pulong; Ug ang tagsatagsa sa imong matarung mga tulomanon nagapadayon sa walay katapusan.

¹⁶⁰Summen av ditt ord er sannhet, og til evig tid står all din rettferdighets lov fast.

¹⁶¹Ang mga principe nanaglutos kanako sa walay gipasiparan; Apan ang akong kasingkasing nagabarug nga may kahadlok sa imong mga pulong.

¹⁶¹Fyrster forfulgte mig uten årsak, men mitt hjerte fryktet for dine ord.

¹⁶²Nagakalipay ako sa imong pulong, Ingon sa usa nga nakakaplag ug daghang mga inagaw.

¹⁶²Jeg gleder mig over ditt ord som en som finner meget bytte.

¹⁶³Akong gidumtan ug gipakaluod ko ang kabakakan; Apan gihigugma ko ang imong Kasugoan.

¹⁶³Løgn har jeg hatet og avskydd, din lov har jeg elsket.

¹⁶⁴Makapito sa usa ka adlaw ginadayeg ko ikaw, Tungod sa imong matarung mga tulomanon.

¹⁶⁴Syv ganger om dagen har jeg prist dig for din rettferdighets lover.

¹⁶⁵Ang mga nahagugma sa imong Kasugoan adunay pakigdait nga daku; Ug kanila wala ang kahigayonan sa pagkapangdol.

¹⁶⁵Megen fred har de som elsker din lov, og det er ikke noget anstøt for dem.

¹⁶⁶Sa imong kaluwasan milaum ako, Oh Jehova, Ug nagtuman ako sa imong mga sugo.

¹⁶⁶Jeg har ventet på din frelse, Herre, og jeg har holdt dine bud.

¹⁶⁷Ang akong kalag nagbantay sa imong mga pagpamatuod; Ug gihigugma ko sila sa hilabihan gayud.

¹⁶⁷Min sjel har holdt dine vidnesbyrd, og jeg elsket dem såre.

¹⁶⁸Gibantayan ko ang imong mga lagda ug ang imong mga pagpamatuod; Kay ang tanan ko nga mga dalan anaa sa atubangan mo.

¹⁶⁸Jeg har holdt dine befalinger og dine vidnesbyrd; for alle mine veier er for ditt åsyn.

¹⁶⁹Ipahaduol ang akong pagtu-aw sa atubangan nimo, Oh Jehova Hatagi ako ug salabutan sumala sa imong pulong

¹⁶⁹La mitt klagerop komme nær for ditt åsyn, Herre! Lær mig efter ditt ord!

¹⁷⁰Ipadangat ang akong pag-ampo sa atubangan mo: Luwasa ako sumala sa imong pulong.

¹⁷⁰La min inderlige bønn komme for ditt åsyn! Frels mig efter ditt ord!

¹⁷¹Ipapamulong sa akong mga ngabil ang pagdayeg; Kay ikaw nagatudlo kanako sa imong kabalaoran.

¹⁷¹Mine leber skal flyte over av lovsang; for du lærer mig dine forskrifter.

¹⁷²Ipaawit sa akong dila ang imong pulong; Kay ang tanan mong mga sugo mga matarung man.

¹⁷²Min tunge skal synge om ditt ord; for alle dine bud er rettferdighet.

¹⁷³Ipaandam ang imong kamot sa pagtabang kanako; Kay gipili ko ang imong mga lagda.

¹⁷³La din hånd være mig til hjelp! For jeg har utvalgt dine befalinger.

¹⁷⁴Gihidlaw ako sa imong kaluwasan, Oh Jehova, Ug ang imong Kasugoan mao ang akong kalipay.

¹⁷⁴Jeg lenges efter din frelse, Herre, og din lov er min lyst.

¹⁷⁵Buhion mo ang akong kalag, ug kini magadayeg kanimo; Ug patabangi ako sa imong mga tulomanon.

¹⁷⁵La min sjel leve og love dig, og la dine dommer hjelpe mig!

¹⁷⁶Ako nahisalaag sama sa usa ka nawala nga carnero; pangitaa ang imong alagad; Kay wala ko hikalimti ang imong mga sugo.

¹⁷⁶Jeg har faret vill; opsøk din tjener som et tapt får! for jeg har ikke glemt dine bud.