1Nalipay ako sa pag-ingon nila kanako: Mangadto kita sa balay ni Jehova.
1En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.
2Ang among mga tiil nanagtindog Sa sulod sa imong mga ganghaan, Oh Jerusalem,
2Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!
3Jerusalem, ikaw natukod Ingon nga usa ka ciudad nga madasok;
3Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,
4Didto mingtungas ang mga banay, bisan ang kabanayan ni Jehova, Alang sa usa ka tulomanon sa Israel. Sa paghatag ug mga pasalamat sa ngalan ni Jehova.
4hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!
5Kay didto atua ang mga trono sa paghukom, Ang mga trono sa panimalay ni David.
5For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.
6Pag-ampo alang sa pakigdait sa Jerusalem: Manag-uswag sila nga nahigugma kanimo.
6Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!
7Ang pakigdait anaa unta sa sulod sa imong mga kuta, Ug ang kahamugaway sa sulod sa imong mga palacio.
7Der være fred innen din voll, ro i dine saler!
8Tungod lamang sa gugma sa akong kaigsoonan ug sa akong mga kauban, Moingon ako karon: Ang pakigdait anaa sa sulod nimo.
8For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!
9Tungod lamang sa panimalay ni Jehova nga atong Dios Magapangita ako alang sa imong kaayohan.
9For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.