1Kanimo giyahat ko ang akong mga mata, Oh ikaw nga nagalingkod sa kalangitan.
1En sang ved festreisene. Til dig løfter jeg mine øine, du som troner i himmelen!
2Tan-awa, ingon nga ang mga mata sa mga alagad nanagtutok sa kamot sa ilang mga agalon, Ingon sa mga mata sa alagad nga babaye ngadto sa iyang agalon nga babaye; Mao usab ang among mga mata nagatutok kang Jehova nga among Dios, Hangtud nga siya adunay kalooy kanamo.
2Se, likesom tjeneres øine følger deres herrers hånd, likesom en tjenestepikes øine følger hennes frues hånd, således følger våre øine Herren vår Gud, inntil han blir oss nådig.
3Malooy ka kanamo, Oh Jehova, malooy ka kanamo; Kay sa hilabihan gayud napun-an kami sa pagtamay.
3Vær oss nådig, Herre, vær oss nådig! For vi er rikelig mettet med forakt;
4Ang among kalag napun-an sa hilabihan gayud Sa mga pagyubit niadtong anaa sa kasayon, Ug sa pagtamay sa mga palabilabihon.
4rikelig mettet er vår sjel blitt med spott fra de trygge, med forakt fra de overmodige.