¹Maoy usa ka butang nga maayo ang paghatag ug mga pasalamat kang Jehova, Ug sa pag-awit sa mga pagdayeg sa imong ngalan, Oh Hataas Uyamut;

¹En salme, en sang til sabbatsdagen.

²Sa pagmantala sa imong mahigugmaong-kalolot sa buntag, Ug sa imong pagkamatinumanon sa matag-gabii,

²Det er godt å prise Herren og å lovsynge ditt navn, du Høieste,

³Uban sa decacordio, ug uban sa mga alawiton nga mga salmo; Uban sa maligdong paningog nga duyog sa alpa.

³å kunngjøre din miskunnhet om morgenen og din trofasthet om nettene

⁴Kay ikaw, Oh Jehova, nalipay kanako pinaagi sa imong buhat; Sa mga buhat sa imong mga kamot magahimaya ako.

⁴til tistrenget citar og til harpe, til tankefullt spill på citar.

⁵Pagkadagku gayud sa imong mga buhat, Oh Jehova! Hilabihan pagkahalalum sa imong mga hunahuna.

⁵For du har gledet mig, Herre, med ditt verk, jeg jubler over dine henders gjerninger.

⁶Ang tawo nga mananapon dili mahibalo; Ni makasabut ang buang niini:

⁶Hvor store dine gjerninger er, Herre! Såre dype er dine tanker.

⁷Sa manurok ang mga dautan ingon sa balili, Ug sa diha nga molabong ang tanang mga mamumuhat sa kasal-anan; Kini mao nga sila pagalaglagon sa walay katapusan.

⁷En ufornuftig mann kjenner det ikke, og en dåre forstår ikke dette.

⁸Apan ikaw, Oh Jehova, anaa sa kahitas-an sa walay katapusan.

⁸Når de ugudelige spirer som gresset, og alle de som gjør urett, blomstrer, så er det til deres ødeleggelse for evig tid.

⁹Kay, ania karon, ang imong mga kaaway, Oh Jehova, Kay, ania karon, ang imong mga kaaway mangahanaw; Pagapatlaagon ang tanang mga mamumuhat sa kasal-anan.

⁹Men du er høi til evig tid, Herre!

¹⁰Apan imong gibayaw ang akong sungay sama sa sungay sa vaca nga ihalas: Gidihogan ako sa lana nga bag-o.

¹⁰For se, dine fiender, Herre, for se, dine fiender forgår; alle de som gjør urett, blir adspredt.

¹¹Nakatan-aw usab ang akong mga mata sa akong tinguha ibabaw sa akong mga kaaway, Ang akong mga igdulungog nakadungog sa akong tinguha sa mga mamumuhat sa kadautan nga mingtindog batok kanako.

¹¹Og du ophøier mitt horn som villoksens; jeg er overgytt med frisk olje.

¹²Ang matarung molangbo sama sa palma: Motubo siya sama sa cedro sa Libano.

¹²Og mitt øie ser med fryd på mine motstandere; mine ører hører med glede om de onde som står op imot mig.

¹³Sila natanum diha sa balay ni Jehova; Molangbo sila sa mga sawang sa atong Dios.

¹³Den rettferdige spirer som palmen; som en seder på Libanon vokser han.

¹⁴Sila mohatag pa ug bunga bisan sa pagkatigulang na; Mangapuno sila sa duga ug sila mangalunhaw:

¹⁴De er plantet i Herrens hus, de blomstrer i vår Guds forgårder.

¹⁵Sa pagmantala nga si Jehova maoy matul-id; Siya mao ang akong bato, ug kaniya, walay bisan unsa nga pagka-dili-matarung.

¹⁵Enn i gråhåret alder skyter de friske skudd; de er frodige og grønne

¹⁶for å kunngjøre at Herren er rettvis, han, min klippe, og at det ikke er urett i ham.