¹Umari kamo, manag-awit kita alang kang Jehova; Himoon nato ang usa ka malipayong hugyaw alang sa bato sa atong kaluwasan.

¹Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!

²Mangadto kita sa atubangan sa iyang presencia uban ang pagpasalamat; Himoon ta ang usa ka malipayong hugyaw alang kaniya uban ang mga alawiton sa mga salmo.

²La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!

³Kay si Jehova mao ang Dios nga daku, Ug Hari nga daku ibabaw sa tanang mga dios.

³For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,

⁴Sa iyang kamot anaa ang mga kahiladman sa yuta; Ang mga kahitas-an sa kabukiran iya man usab.

⁴han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,

⁵Iya usab ang dagat, ug siya ang nagbuhat niini; Ug sa iyang kamot giumol niya ang yuta nga mamala.

⁵han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.

⁶Umari kamo, simbahon nato ug yukboan ta siya ; Managluhod kita sa atubangan ni Jehova nga atong Magbubuhat:

⁶Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!

⁷Kay siya mao ang atong Dios, Ug kita mao ang katawohan sa iyang sibsibanan, ug mga carnero sa iyang kamot. Niining adlawa, Oh magpatalinghug lamang unta kamo sa iyang tingog!

⁷For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!

⁸Ayaw pagahia ang inyong kasing-kasing, ingon didto sa Meriba, Ingon sa adlaw sa pagtintal didto sa kamingawan;

⁸Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,

⁹Sa diha nga nanagtintal kanako ang inyong mga amahan. Nakasulay sila kanako, ug nakita nila ang akong buhat.

⁹hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.

¹⁰Kap-atan ka tuig nga naguol ako niadtong kaliwatana, Ug miingon: Mao kini ang katawohan nga nangasayup sa ilang kasingkasing, Ug sila wala mahibalo sa akong mga dalan:

¹⁰Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.

¹¹Busa sa akong kaligutgut nanumpa ako, Nga sila dili makasulod sa akong kapahulayan.

¹¹Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.