¹Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.

¹O homem, nascido da mulher, é de poucos dias e cheio de inquietação.

²Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.

²Nasce como a flor, e murcha; foge também como a sombra, e não permanece.

³Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?

³Sobre esse tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar em juízo contigo?

⁴Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.

⁴Quem do imundo tirará o puro? Ninguém.

⁵Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.

⁵Visto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus meses; tu lhe puseste limites, e ele não poderá passar além deles.

⁶Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.

⁶Desvia dele o teu rosto, para que ele descanse e, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.

⁷Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.

⁷Porque há esperança para a árvore, que, se for cortada, ainda torne a brotar, e que não cessem os seus renovos.

⁸Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;

⁸Ainda que envelheça a sua raiz na terra, e morra o seu tronco no pó,

⁹Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.

⁹contudo ao cheiro das águas brotará, e lançará ramos como uma planta nova.

¹⁰Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?

¹⁰O homem, porém, morre e se desfaz; sim, rende o homem o espírito, e então onde está?

¹¹Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;

¹¹Como as águas se retiram de um lago, e um rio se esgota e seca,

¹²Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.

¹²assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus não acordará nem será despertado de seu sono.

¹³Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako!

¹³Oxalá me escondesses no Seol, e me ocultasses até que a tua ira tenha passado; que me determinasses um tempo, e te lembrasses de mim!

¹⁴Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab ? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.

¹⁴Morrendo o homem, acaso tornará a viver? Todos os dias da minha lida esperaria eu, até que viesse a minha mudança.

¹⁵Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.

¹⁵Chamar-me-ias, e eu te responderia; almejarias a obra de tuas mãos.

¹⁶Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?

¹⁶Então contarias os meus passos; não estarias a vigiar sobre o meu pecado;

¹⁷Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.

¹⁷a minha transgressão estaria selada num saco, e ocultarias a minha iniqüidade.

¹⁸Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;

¹⁸Mas, na verdade, a montanha cai e se desfaz, e a rocha se remove do seu lugar.

¹⁹Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.

¹⁹As águas gastam as pedras; as enchentes arrebatam o solo; assim tu fazes perecer a esperança do homem.

²⁰Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.

²⁰Prevaleces para sempre contra ele, e ele passa; mudas o seu rosto e o despedes.

²¹Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.

²¹Os seus filhos recebem honras, sem que ele o saiba; são humilhados sem que ele o perceba.

²²Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.

²²Sente as dores do seu próprio corpo somente, e só por si mesmo lamenta.