1Unya si Job mitubag ug miingon:
1Then Job answered,
2Ah, kong gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo, Ug gipahaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!
2“Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
3Kay karon kini mabug-at labi pa kay sa balas sa mga dagat: Busa, nahinanali ang akong mga pulong.
3For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore have my words been rash.
4Kay ang pana sa Makagagahum kanako mingtaroy, Ug sa hilo niana ang akong kalag nagainum: Ug ang mga kalisang sa Dios nakiggubat batok kanako.
4For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
5Magabihihi ba ang asnong ihalas kong siya may balili? Kun magainga ba ang vaca sa ibabaw sa iyang kompay?
5Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
6Ang butang nga walay lami makaon ba kong walay asin? Kun ang puti sa itlog aduna bay lami?
6Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
7Ang akong kalag magadumili sa paghikap kanila ; Sila sama sa mga kalan-on nga maluod kanako.
7My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
8Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo; Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
8“Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
9Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako; Nga buhian unta niya ang iyang kamot, ug putlon ako!
9even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
10Ug mao kana unta ang akong kalipay, Oo, pakasadyaa ako sa kasakit nga dili mopagawas, Nga ako wala maglimod sa mga pulong sa Balaan.
10Be it still my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
11Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabut man? Ug unsa ang akong katapusan nga ako magapailob?
11What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
12Ang akong kusog, kusog ba sa mga bato? Kun ang akong unod tumbaga ba?
12Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of brass?
13Dili ba mao man nga ako walay katabang gikan sa akong kaugalingon, Ug nga ang kaalam gipapahawa na gikan kanako?
13Isn’t it that I have no help in me, That wisdom is driven quite from me?
14Kaniya nga hapit na mautas, kinahanglan nga ang usa ka higala magpadayag sa kalolot; Bisan niadtong magabiya sa kahadlok sa Makagagahum.
14“To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
15Ang akong kaigsoonan nagpaila kanako nga mga malimbongon sama sa usa ka sapa, Sama sa tubig sa kasapaan nga mangagi sa madali;
15My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
16Nga maitum tungod sa yelo, Ug diin ang nieve magatago.
16Which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
17Sa panahon nga sila mainit-init, sila mangawala, Sa mating-init, mangawagtang sila sa ilang dapit.
17In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
18Ang mga magbabaklay nga nangagi sa ilang dalan managlikay; Sila mangadto sa kausikan, ug mangawagtang.
18The caravans that travel beside them turn aside. They go up into the waste, and perish.
19Ang mga panon sa mga magbabaklay sa Teman mingtan-aw, Ang mga kapundokan sa Saba minghulat kanila.
19The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
20Sila gipakaulawan kay sila minglaum; Sila nanganhi ug nangalibug.
20They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
21Kay karon kamo wala nay hinungdan; Nakatan-aw kamo ug usa ka kalisang, ug nangahadlok kamo.
21For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
22Nag-ingon ba ako: Ihatag kanako? Kun, Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?
22Did I say, ‘Give to me?’ or, ‘Offer a present for me from your substance?’
23Kun, Luwasa ako gikan sa kamot sa kaaway? Kun, Bawia ako gikan sa kamot sa mga malupigon?
23or, ‘Deliver me from the adversary’s hand?’ or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors?’
24Tudloi ako ug ako mohilum; Ug pasabta ako kong hain ako masayup.
24“Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand wherein I have erred.
25Daw unsa ka ugdang ang mga pulong sa katul-id! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana?
25How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
26Naghunahuna ba kamo sa pagbadlong sa mga pulong, Kay nakita ang mga pakigpulong sa usa nawad-an sa paglaum sama sa hangin?
26Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
27Oo, kamo morifa tungod sa mga ilo, Ug igabaligya ang inyong mga higala.
27Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
28Busa karon ikahimuot ninyo ang pagsud-ong kanako; Kay sa pagkamatuod ako dili magbakak sa inyong atubangan.
28Now therefore be pleased to look at me, for surely I shall not lie to your face.
29Bumalik, ipakilooy ko kaninyo, isalikway ang pagkadili-matarung; Oo, bumalik pag-usab, ang akong tinguha matarung.
29Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
30Anaa bay dili matarung sa akong dila? Dili ba ang akong igtitilaw makaila sa mga butang nga malaw-ay?
30Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?