¹Sofar iz Naama progovori tad i reče:

¹Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

²"Zar na riječi mnoge da se ne odvrati? Zar će se brbljavac još i opravdati?

²CXu kontraux multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj cxu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

³Zar će tvoje trice ušutkati ljude, zar će ruganje ostat' neizrugano?

³CXu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

⁴Rekao si: 'Nauk moj je neporočan, u očima tvojim čist sam i bez ljage.'

⁴Vi diras:Mia opinio estas gxusta, Kaj mi estas pura antaux Viaj okuloj.

⁵Ali kada bi Bog htio progovorit' i otvorit usta da ti odgovori

⁵Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaux vi Siajn lipojn,

⁶kada bi ti tajne mudrosti otkrio koje um nijedan ne može doumit', znao bi da ti za grijehe račun ište.

⁶Kaj malkasxus antaux vi la sekretojn de la sagxo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne cxiujn viajn pekojn Dio rememoras.

⁷Možeš li dubine Božje proniknuti, dokučiti savršenstvo Svesilnoga?

⁷CXu vi povas eltrovi la esencon de Dio? CXu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

⁸Od neba je više: što još da učiniš? Od Šeola dublje: što još da mudruješ?

⁸Tio estas pli alta ol la cxielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol SXeol; Kion vi povas ekscii?

⁹Duže je od zemlje - šire je od mora!

⁹Pli longa ol la tero estas gxia mezuro, Kaj pli largxa ol la maro.

¹⁰Ako se povuče, ako te pograbi, ako na sud preda, tko će mu braniti?

¹⁰Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros jugxon, Tiam kiu repusxos Lin?

¹¹Jer on u čovjeku prozire prijevaru, vidi opačinu ako i ne gleda.

¹¹CXar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

¹²Čovjek se bezuman obraća k pameti i divlji magarac uzdi se pokori.

¹²Ecx vanta homo devas kompreni, Ecx homo, kiu naskigxis sovagxulo.

¹³Ako li srce svoje ti uspraviš i ruke svoje pružiš prema njemu,

¹³Se vi arangxas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

¹⁴ako li zloću iz ruku odbaciš i u šatoru svom ne daš zlu stana,

¹⁴Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonajxoj resti en via tendo:

¹⁵čisto ćeš čelo moći tad podići, čvrst ćeš biti i bojati se nećeš.

¹⁵Tiam vi povos levi vian vizagxon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

¹⁶Svojih se kušnja nećeš sjećat' više kao ni vode koja je protekla.

¹⁶Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros gxin kiel forfluintan akvon.

¹⁷Jasnije će tvoj život sjat' no podne, tmina će se obratit' u svanuće.

¹⁷Kaj via vivo levigxos pli hele ol la tagmezo, La mallumo farigxos kiel mateno.

¹⁸U uzdanju svom živjet ćeš sigurno i zaštićen počivat ćeš u miru.

¹⁸Kaj vi estos trankvila, cxar ekzistas espero; Vi rigardos cxirkauxen, kaj iros dormi en sendangxereco.

¹⁹Kad legneš, nitko te buniti neće; mnogi će tvoju tražiti naklonost.

¹⁹Vi kusxos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj sercxos vian favoron.

²⁰A zlikovcima ugasnut će oči, neće im više biti utočišta: izdahnut', bit će jedina im nada."

²⁰Sed la okuloj de malpiuloj konsumigxos, Pereos por ili la rifugxo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.