¹Job nastavi svoju besjedu i reče:

¹Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

²"O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

²Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antauxaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

³kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

³Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

⁴kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

⁴Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la sxirmado de Dio estis super mia tendo;

⁵kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

⁵Kiam la Plejpotenculo estis ankoraux kun mi, Kaj cxirkaux mi estis miaj infanoj;

⁶kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

⁶Kiam miaj pasxoj lavigxadis en butero, Kaj la roko versxadis al mi fluojn da oleo!

⁷Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

⁷Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj arangxis al mi sidon sur la placo,

⁸vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

⁸Vidis min junuloj kaj kasxis sin, Kaj maljunuloj levigxis kaj staris;

⁹Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

⁹Eminentuloj cxesis paroli Kaj metis la manon sur sian busxon;

¹⁰Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

¹⁰La vocxo de altranguloj sin kasxis, Kaj ilia lango algluigxis al ilia palato.

¹¹Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

¹¹Kiam orelo auxdis, gxi nomis min felicxa; Kiam okulo vidis, gxi gloris min;

¹²Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

¹²CXar mi savadis kriantan malricxulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

¹³Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

¹³Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis gxojigata de mi.

¹⁴Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

¹⁴Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

¹⁵Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

¹⁵Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

¹⁶otac ubogima, zastupnik strancima.

¹⁶Mi estis patro por la malricxuloj, Kaj jugxan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

¹⁷Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

¹⁷Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elsxiradis la kaptitajxon.

¹⁸Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

¹⁸Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

¹⁹Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

¹⁹Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj brancxoj.

²⁰Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

²⁰Mia gloro estas cxiam nova, Kaj mia pafarko cxiam refortigxas en mia mano.

²¹Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

²¹Oni auxskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

²²Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

²²Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

²³Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

²³Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.

²⁴Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

²⁴Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizagxo ne falis.

²⁵Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.

²⁵Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la cxefa loko; Mi logxis kiel regxo inter tacxmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.