1Elihu nastavi i reče:
1Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2"Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.
2Atendu ankoraux iom; mi montros al vi, CXar mi havas ankoraux kion paroli pro Dio.
3Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.
3Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.
4CXar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaux vi.
5Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.
5Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malsxatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.
6Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.
7Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun regxoj sur trono Li sidigas ilin por cxiam, Por ke ili estu altaj.
8Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,
8Kaj se ili estas ligitaj per cxenoj, Malliberigitaj mizere per sxnuroj,
9djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.
9Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.
10Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.
11Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.
12Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;
13La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.
14Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malcxastuloj.
15Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:
15Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.
16Ankaux vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon cxe via tablo, plena de grasajxoj.
17Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,
17Sed vi farigxis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj jugxo tenas sin kune.
18nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.
18Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elacxeto ne deklinu vin.
19Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.
19CXu Li atentos vian ricxecon? Ne, nek oron, nek forton aux potencon.
20Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.
20Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.
21Gardu vin, ne klinigxu al malpieco; CXar tion vi komencis pro la mizero.
22Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?
22Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?
23Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri:Vi agis maljuste?
24Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.
24Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.
25CXiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!
26Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.
27Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili versxigxas pluve el la nebulo;
28Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.
28Versxigxas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?
29Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapisxojn de Sia tendo,
30Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.
30Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.
31CXar per ili Li jugxas la popolojn Kaj donas ankaux mangxajxon abunde.
32On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.
32Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al gxi aperi denove.
33Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.
33Antauxdiras pri gxi gxia bruo, Kaj ecx la brutaroj, kiam gxi alproksimigxas.