¹Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.

¹Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

²Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.

²Auxskultu atente en la bruo Lian vocxon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia busxo.

³Gle, munja lijeće preko cijelog neba - i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje -

³Sub la tutan cxielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

⁴iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.

⁴Post gxi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta vocxo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam auxdigxas Lia vocxo.

⁵Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.

⁵Mirinde tondras Dio per Sia vocxo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

⁶Kad snijegu kaže: 'Zasniježi po zemlji!' i pljuskovima: 'Zapljuštite silno!'

⁶Al la negxo Li diras:Falu sur la teron; Ankaux al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

⁷svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.

⁷Sur la manon de cxiu homo Li metas sigelon, Por ke cxiuj homoj sciu Lian faron.

⁸U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.

⁸La sovagxa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia logxejo.

⁹S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.

⁹El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

¹⁰Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.

¹⁰De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo farigxas kvazaux fandajxo.

¹¹I opet vodom puni on oblake, i sijevat' stanu oblaci munjama;

¹¹La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo dissxutas Lian lumon.

¹²kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.

¹²Li direktas ilin cxirkauxen, kien Li volas, Por ke ili plenumu cxion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

¹³Šalje ih - ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.

¹³CXu por puno de ia lando, CXu por favorkorajxo Li ilin direktas.

¹⁴Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.

¹⁴Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

¹⁵Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?

¹⁵CXu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

¹⁶Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.

¹⁶CXu vi komprenas, cxe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

¹⁷Kako ti gore od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?

¹⁷Kiamaniere viaj vestoj varmigxas, Kiam la tero kvietigxas de sude?

¹⁸Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?

¹⁸CXu vi povas etendi kun Li la cxielon, Firman kiel fandita spegulo?

¹⁹DÓe naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.

¹⁹Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

²⁰Zar ćeš mu reći: 'Hoću govoriti'? Ili na propast vlastitu pristati?

²⁰CXu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

²¹Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?

²¹Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la cxielo, Kiam la vento pasas kaj purigas gxin.

²²Sa sjevera k'o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!

²²De norde venas oro; CXirkaux Dio estas terura brilo.

²³Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.

²³La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

²⁴Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!"

²⁴Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la sagxuloj.