¹Kad mi je duši život omrznuo, nek' mi tužaljka poteče slobodno, zborit ću u gorčini duše svoje.

¹‹‹Yaşamımdan usandım,Özgürce yakınacak,İçimdeki acıyla konuşacağım.

²Reću ću Bogu: Nemoj me osudit! Kaži mi zašto se na me obaraš.

²Tanrıya: Beni suçlama diyeceğim,Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

³TÓa što od toga imaš da me tlačiš, da djelo ruku svojih zabacuješ, da pomažeš namjerama opakih?

³Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek,Kendi ellerinin emeğini reddedipKötülerin tasarılarını onaylamak?

⁴Jesu li u tebe oči tjelesne? Zar ti vidiš kao što čovjek vidi?

⁴Sende insan gözü mü var?İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

⁵Zar su ti dani k'o dani smrtnika a kao ljudski vijek tvoje godine?

⁵Günlerin ölümlü birinin günleri gibi,Yılların insanın yılları gibi mi ki,

⁶Zbog čega krivnju moju istražuješ i grijehe moje hoćeš razotkriti,

⁶Suçumu arıyor,Günahımı araştırıyorsun?

⁷kad znadeš dobro da sam nedužan, da ruci tvojoj izmaknut ne mogu?

⁷Kötü olmadığımı,Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

⁸Tvoje me ruke sazdaše, stvoriše, zašto da me sada opet raščiniš!

⁸‹‹Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı,Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

⁹Sjeti se, k'o glinu si me sazdao i u prah ćeš me ponovo vratiti.

⁹Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin,Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

¹⁰Nisi li mene k'o mlijeko ulio i učinio da se k'o sir zgrušam?

¹⁰Beni süt gibi dökmedin mi,Peynir gibi katılaştırmadın mı?

¹¹Kožom si me i mesom odjenuo, kostima si me spleo i žilama.

¹¹Bana et ve deri giydirdin,Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

¹²S milošću si mi život darovao, brižljivo si nad mojim bdio dahom.

¹²Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin,İlgin ruhumu korudu.

¹³Al' u svom srcu ovo si sakrio, znam da je tvoja to bila namjera:

¹³‹‹Ama bunları yüreğinde gizledin,Biliyorum aklındakini:

¹⁴da paziš budno hoću li zgriješiti i da mi grijeh ne prođe nekažnjeno.

¹⁴Günah işleseydim, beni gözlerdin,Suçumu cezasız bırakmazdın.

¹⁵Ako sam grešan, onda teško meni, ako li sam prav, glavu ne smijem dići - shrvan sramotom, nesrećom napojen!

¹⁵Suçluysam, vay başıma!Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum,Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

¹⁶Ispravim li se, k'o lav me nagoniš, snagu svoju okušavaš na meni,

¹⁶Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar,Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

¹⁷optužbe nove na mene podižeš, jarošću većom na mene usplamtiš i sa svježim se četama obaraš.

¹⁷Bana karşı yeni tanıklar çıkarır,Öfkeni artırırsın.Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

¹⁸Iz utrobe što si me izvukao? O, što ne umrijeh: vidjeli me ne bi,

¹⁸‹‹Niçin doğmama izin verdin?Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

¹⁹bio bih k'o da me ni bilo nije, iz utrobe u grob bi me stavili.

¹⁹Hiç var olmamış olurdum,Rahimden mezara taşınırdım.

²⁰Mog su života dani tako kratki! Pusti me da se još malo veselim

²⁰Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı?Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

²¹prije nego ću na put bez povratka, u zemlju tame, zemlju sjene smrtne,

²¹Dönüşü olmayan yere gitmeden önce,Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

²²u zemlju tmine guste i meteža, gdje je svjetlost slična noći najcrnjoj."

²²Zifiri karanlık diyarına,Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına,Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.››