¹Job progovori i reče:

¹Eyüp şöyle yanıtladı:

²"Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!

²‹‹Buna benzer çok şey duydum,Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

³Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?

³Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

⁴I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;

⁴Yerimde siz olsaydınız,Ben de sizin gibi konuşabilirdim;Size karşı güzel sözler dizer,Başımı sallayabilirdim.

⁵i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.

⁵Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

⁶Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?

⁶‹‹Konuşsam bile acım dinmez,Sussam ne değişir?

⁷Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.

⁷Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.

⁸Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.

⁸Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

⁹Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,

⁹Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,Dişlerini gıcırdatıyor bana,Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

¹⁰prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.

¹⁰İnsanlar bana dudak büküyor,Aşağılayarak tokat atıyor,Birleşiyorlar bana karşı.

¹¹Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.

¹¹Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,Kötülerin kucağına atıyor.

¹²Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.

¹²Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,Boynumdan tutup yere çaldı.Beni hedef yaptı kendine.

¹³Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.

¹³Okçuları beni kuşatıyor,Acımadan böbreklerimi deşiyor,Ödümü yerlere döküyor.

¹⁴Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.

¹⁴Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.

¹⁵Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.

¹⁵‹‹Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.

¹⁶Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.

¹⁶Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.

¹⁷A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.

¹⁷Yine de ellerim şiddetten uzak,Duam içtendir.

¹⁸O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.

¹⁸‹‹Ey toprak, kanımı örtme,Feryadım asla dinmesin.

¹⁹Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.

¹⁹Daha şimdiden tanığım göklerde,Beni savunan yücelerdedir.

²⁰Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:

²⁰Dostlarım benimle eğleniyor,Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;

²¹o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.

²¹Tanrı kendisiyle insan arasındaİnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

²²No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.

²²‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.