¹Zatím přidal Elihu, a řekl:

¹Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

²Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.

²"Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

³Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.

³Do ta sjell larg atë që di dhe do t'i jap hak atij që më ka krijuar.

⁴V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.

⁴Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

⁵Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.

⁵Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

⁶Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.

⁶Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

⁷Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.

⁷Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

⁸Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:

⁸Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

⁹Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.

⁹atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

¹⁰A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.

¹⁰Kështu ai ua hap veshët për t'u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

¹¹Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.

¹¹Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t'i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

¹²Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.

¹²por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

¹³Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.

¹³Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

¹⁴Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.

¹⁴kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

¹⁵Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.

¹⁵Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

¹⁶A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.

¹⁶Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

¹⁷Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.

¹⁷Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

¹⁸Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.

¹⁸Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

¹⁹Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.

¹⁹Vallë a do t'i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

²⁰Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.

²⁰Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

²¹Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.

²¹Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

²²Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?

²²Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

²³Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Činíš nepravost?

²³Vallë, kush mund t'i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t'i thotë: "Ti ke bërë keq"?

²⁴Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,

²⁴Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

²⁵Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.

²⁵tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t'i soditë nga larg.

²⁶Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.

²⁶Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

²⁷On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,

²⁷Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

²⁸Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.

²⁸që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

²⁹(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,

²⁹Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

³⁰Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?

³⁰Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

³¹Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.

³¹Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

³²Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)

³²Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

³³Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje. [ (Job 36:34) Takéť se i nad tím děsí srdce mé, až se pohybuje z místa svého. ]

³³Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.