¹Poslouchejte pilně hřmotného hlasu jeho, a zvuku z úst jeho pocházejícího.

¹Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

²Pode všecka nebesa jej rozprostírá, a světlo své k krajům země.

²Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

³Za nímž zvučí hlukem, a hřímá hlasem důstojnosti své, aniž mešká s jinými věcmi, když se slýchá hlas jeho.

³Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

⁴Bůh silný hřímá hlasem svým předivně, činí veliké věci, a však nemůžeme rozuměti, jak.

⁴Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

⁵Sněhu zajisté říká: Buď na zemi, tolikéž pršce dešťové, ano i přívalu násilnému.

⁵Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t'i kuptojmë.

⁶Zavírá ruku všelikého člověka, aby žádný z lidí nemohl konati díla svého.

⁶I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë", ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

⁷Tehdáž i zvěř vchází do skrýše, a v peleších svých obývá.

⁷Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

⁸Z skrýše vychází vichřice, a od půlnoční strany zima.

⁸Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

⁹Dchnutím Bůh silný dává mráz, až se široké vody zavírají.

⁹Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

¹⁰Také i při svlažování země pohybuje oblakem, a rozhání mračno světlem svým.

¹⁰Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

¹¹A tentýž sem i tam obrací se moudrostí jeho, aby činil, což by mu koli přikázal na tváři okršlku zemského.

¹¹I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

¹²Buď k trestání, neb pro zemi svou, buď k prokazování dobrotivosti, spraví to, že se postaví.

¹²Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

¹³Pozorujž toho, Jobe, zastav se a podívej se divům Boha silného.

¹³I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

¹⁴Víš-li, kdy Bůh ukládá co o těch věcech, aneb kdy chce osvěcovati světlem oblaky své?

¹⁴Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

¹⁵Znáš-li, jak se vznášejí oblakové, a jiné divy dokonalého v uměních?

¹⁵A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¹⁶A že tě roucho tvé zahřívati bude, když Bůh zemi pokojnou činí větry poledními?

¹⁶A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¹⁷Roztahoval-li jsi s ním nebesa trvánlivá, k zrcadlu slitému podobná?

¹⁷A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¹⁸Poukaž nám, co bychom řekli jemu; nebo nemůžeme ani řeči zpořádati pro temnost.

¹⁸Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¹⁹Zdaž jemu kdo oznámí, co bych já mluvil? Pakli by kdo za mne mluvil, jistě že by byl sehlcen.

¹⁹Na mëso se çfarë duhet t'i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

²⁰Ano nyní nemohou patřiti lidé na světlo, když jest jasné na oblacích, když je vítr prochází a vyčišťuje,

²⁰A mund t'i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

²¹Od půlnoční strany s jasnem jako zlato přicházeje, ale v Bohu hroznější jest sláva.

²¹Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

²²Všemohoucí, jehož vystihnouti nemůžeme, ač jest veliký v moci, však soudem a přísnou spravedlností netrápí.

²²Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

²³Protož bojí se ho lidé; neohlédá se na žádného z těch, kdož jsou moudrého srdce.

²³Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

²⁴Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".