¹Proč se bouří národové, a lidé daremné věci přemyšlují?

¹Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

²Sstupují se králové zemští, a knížata se spolu radí proti Hospodinu, a proti pomazanému jeho,

²Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

³Říkajíce: Roztrhejme svazky jejich, a zavrzme od sebe provazy jejich.

³duke thënë: "Le t'i këputim prangat e tyre dhe t'i heqim qafe litarët e tyre".

⁴Ale ten, jenž přebývá v nebesích, směje se, Pán posmívá se jim.

⁴Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

⁵Tehdáž mluviti bude k nim v hněvě svém, a v prchlivosti své předěsí je, řka:

⁵Atëherë do t'u flasë në zemërimin e tij dhe do t'i trembë në indinjatën e tij të madhe,

⁶Jáť jsem ustanovil krále svého nad Sionem, horou svatou mou.

⁶dhe do të thotë: "E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

⁷Vypravovati budu úsudek. Hospodin řekl ke mně: Syn můj ty jsi, já dnes zplodil jsem tě.

⁷Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: "Ti je biri im, sot më linde.

⁸Požádej mne, a dámť národy, dědictví tvé, a končiny země, vládařství tvé.

⁸Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

⁹Roztlučeš je prutem železným, a jako nádobu hrnčířskou roztříštíš je.

⁹Ti do t'i copëtosh me një shufër hekuri, do t'i bësh copë-copë si një enë prej argjile"".

¹⁰A protož, králové, nyní srozumějte, vyučujte se, soudcové zemští.

¹⁰Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

¹¹Služte Hospodinu v bázni, a veselte se s třesením.

¹¹Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

¹²Líbejte syna, aby se nerozhněval, a zhynuli byste na cestě, jakž by se jen málo zapálil hněv jeho. Blahoslavení jsou všickni, kteříž doufají v něho.

¹²Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.