¹Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm.

¹Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

²Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.

²qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

³Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.

³Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

⁴Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.

⁴Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

⁵Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.

⁵Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

⁶I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?

⁶ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

⁷Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.

⁷Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t'i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

⁸Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,

⁸sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

⁹(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),

⁹për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

¹⁰Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.

¹⁰Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

¹¹Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.

¹¹Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

¹²Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.

¹²Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

¹³Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.

¹³Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

¹⁴Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. Sélah.

¹⁴Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t'i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre.

¹⁵Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě.

¹⁵Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela)

¹⁶Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. Sélah.

¹⁶Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

¹⁷Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.

¹⁷sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

¹⁸Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.

¹⁸Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

¹⁹Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:

¹⁹ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

²⁰A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří. [ (Psalms 49:21) Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou. ]

²⁰Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.