1 Wele, y mae'r ARGLWYDD yn gwac�u'r ddaear, yn ei difrodi, yn ei throi �'i hwyneb i waered, ac yn gyrru ei thrigolion ar wasgar.
1Lo, Jehovah is emptying the land, And is making it waste, And hath overturned [it on] its face, And hath scattered its inhabitants.
2 Bydd yr un ffunud i bobl ac i offeiriad, i was ac i feistr, i lawforwyn ac i feistres, i brynwr ac i werthwr, i echwynnwr ac i fenthyciwr, i'r un sy'n derbyn llog ac i'r un sy'n ei dalu.
2And it hath been — as a people so a priest, As the servant so his master, As the maid-servant so her mistress, As the buyer so the seller, As the lender so the borrower, As the usurer so he who is lifting [it] on himself.
3 Gwneir y ddaear yn gwbl wag, a'i hysbeilio'n llwyr. Oherwydd yr ARGLWYDD a lefarodd y gair hwn.
3Utterly emptied is the land, and utterly spoiled, For Jehovah hath spoken this word:
4 Gwywodd y ddaear a chrino, dihoenodd y byd ac edwino, dihoenodd uchelfeydd y ddaear.
4Mourned, faded hath the land, Languished, faded hath the world, Languished have they — the high place of the people of the land.
5 Halogwyd y ddaear gan ei phreswylwyr, am iddynt dorri'r cyfreithiau, newid y deddfau a diddymu'r cyfamod tragwyddol.
5And the land hath been defiled under its inhabitants, Because they have transgressed laws, They have changed a statute, They have made void a covenant age-during.
6 Am hynny fe ysir y wlad gan felltith, a chosbir ei thrigolion; am hynny hefyd fe �'r trigolion yn llai a llai, ac ychydig fydd yn weddill.
6Therefore a curse hath consumed the land, And the inhabitants in it are become desolate, Therefore consumed have been inhabitants of the land, And few men have been left.
7 Fe �'r gwin newydd yn wan, dihoena'r winwydden, a thry'r gorfoleddwyr i riddfan.
7Mourned hath the new wine, languished the vine, Sighed have all the joyful of heart.
8 Bydd su373?n llawen y tympanau yn peidio, a thrwst y gyfeddach yn distewi, a'r delyn hyfryd yn dawel.
8Ceased hath the joy of tabrets, Ceased hath the noise of exulting ones, Ceased hath the joy of a harp.
9 Ni fydd yfed gwin yn su373?n canu; bydd y ddiod yn chwerw i'r yfwr.
9With a song they drink not wine, Bitter is strong drink to those drinking it.
10 Bydd dinas anhrefn wedi ei dryllio, a phob tu375? ar glo rhag i neb fynd iddo.
10It was broken down — a city of emptiness, Shut hath been every house from entrance.
11 Er galw am win yn yr heolydd, bydd diwedd ar bob cyfeddach, a diflanna llawenydd o'r wlad.
11A cry over the wine [is] in out-places, Darkened hath been all joy, Removed hath been the joy of the land.
12 Anghyfanhedd�dra yn unig a adewir yn y ddinas, a bydd ei phyrth wedi eu dryllio'n gandryll.
12Left in the city [is] desolation, And [with] wasting is the gate smitten.
13 Felly y bydd dros y byd i gyd ymhlith y bobloedd, fel ar adeg ysgwyd yr olewydd a lloffa'r gwinwydd ar �l y cynhaeaf.
13When thus it is in the heart of the land, In the midst of the peoples, As the compassing of the olive, As gleanings when harvest hath been finished,
14 Byddant yn codi llef a llawenhau, datganant glod yr ARGLWYDD o'r gorllewin.
14They — they lift up their voice, They sing of the excellency of Jehovah, They have cried aloud from the sea.
15 Am hynny taler parch i'r ARGLWYDD yn y dwyrain, i enw'r ARGLWYDD, Duw Israel, yn ynysoedd y gorllewin.
15Therefore in prosperity honour ye Jehovah, In isles of the sea, the name of Jehovah, God of Israel.
16 O eithafoedd y ddaear fe glywn orfoledd: "Gogoniant i'r Un Cyfiawn." Ond fe ddywedaf fi, "Nychdod! Nychdod! Gwae fi! y twyllwyr a dwyllodd, twyllwyr a dwyllodd �'u twyll."
16From the skirt of the earth we heard songs, The desire of the righteous. And I say, `Leanness [is] to me, Leanness [is] to me, wo [is] to me.` Treacherous dealers dealt treacherously, Yea, treachery, treacherous dealers dealt treacherously.
17 Dychryn, pwll, magl sydd ar dy gyfer, breswylydd y tir;
17Fear, and a snare, and a gin, [Are] on thee, O inhabitant of the land.
18 y sawl a ffy o drwst y dychryn a syrth i'r pwll, a'r sawl a gyfyd o ganol y pwll a ddelir yn y fagl. Oherwydd agorir ffenestri'r uchelder, ac fe gryna seiliau'r ddaear;
18And it hath come to pass, He who is fleeing from the noise of the fear Doth fall into the snare, And he who is coming up from the midst of the snare, Is captured by the gin, For windows on high have been opened, And shaken are foundations of the land.
19 dryllir y ddaear yn deilchion, ei rhwygo drwyddi a'i hysgwyd yn ffyrnig;
19Utterly broken down hath been the land, Utterly broken hath been the land, Utterly moved hath been the land.
20 bydd y ddaear yn gwegian yn �l a blaen fel meddwyn, yn siglo fel caban gwyliwr; bydd pwysau ei chamwedd mor drwm arni, fel y bydd yn syrthio heb godi byth mwy.
20Stagger greatly doth the land as a drunkard, And it hath been moved as a lodge, And heavy on it hath been its transgression, And it hath fallen, and addeth not to rise.
21 Yn y dydd hwnnw fe gosba'r ARGLWYDD lu'r nef yn y nef, a brenhinoedd y ddaear ar y ddaear.
21And it hath come to pass, in that day, Jehovah layeth a charge on the host of the high place in the high place, And on the kings of the land on the land.
22 Fe'u cesglir ynghyd, yn glos fel carcharorion mewn cell; caeir arnynt yng ngharchar, a'u cosbi ymhen amser hir.
22And they have been gathered — A gathering of bound ones in a pit, And shut up they have been in a prison, And after a multitude of days are inspected.
23 Gwaradwyddir y lloer, a chywilyddia'r haul, oherwydd teyrnasa ARGLWYDD y Lluoedd ar Fynydd Seion ac yn Jerwsalem, a'i ogoniant yn amlwg gerbron ei henuriaid.
23And confounded hath been the moon, And ashamed hath been the sun, For reigned hath Jehovah of Hosts In mount Zion, and in Jerusalem, And over-against His elders — honour!