1 Aeth Job ymlaen �'i ddadl, gan ddweud:
1And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
2 "Cyn wired � bod Duw yn fyw, a droes o'r neilltu fy achos, a'r Hollalluog, a wnaeth fy einioes yn chwerw,
2God liveth! He turned aside my judgment, And the Mighty — He made my soul bitter.
3 tra bydd anadl ynof, ac ysbryd Duw yn fy ffroenau,
3For all the while my breath [is] in me, And the spirit of God in my nostrils.
4 ni chaiff fy ngenau lefaru twyll, na'm tafod ddweud celwydd!
4My lips do not speak perverseness, And my tongue doth not utter deceit.
5 Pell y bo imi ddweud eich bod chwi'n iawn! Ni chefnaf ar fy nghywirdeb hyd fy marw.
5Pollution to me — if I justify you, Till I expire I turn not aside mine integrity from me.
6 Daliaf yn ddiysgog at fy nghyfiawnder, ac nid yw fy nghalon yn fy ngheryddu am fy muchedd.
6On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart doth not reproach me while I live.
7 "Bydded fy ngelyn fel y drygionus, a'm gwrthwynebwr fel y twyllodrus.
7As the wicked is my enemy, And my withstander as the perverse.
8 Oherwydd pa obaith sydd i'r annuwiol pan dorrir ef i lawr, a phan gymer Duw ei einioes oddi arno?
8For what [is] the hope of the profane, When He doth cut off? When God doth cast off his soul?
9 A wrendy Duw ar ei gri pan ddaw gofid iddo?
9His cry doth God hear, When distress cometh on him?
10 A yw ef yn ymhyfrydu yn yr Hollalluog? A eilw ef ar Dduw yn gyson?
10On the Mighty doth he delight himself? Call God at all times?
11 Dysgaf chwi am allu Duw, ac ni chuddiaf ddim o'r hyn sydd gan yr Hollalluog.
11I shew you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I hide not.
12 Yn wir yr ydych chwi i gyd wedi ei weld eich hunain; pam, felly, yr ydych mor gwbl ynfyd?
12Lo, ye — all of you — have seen, And why [is] this — ye are altogether vain?
13 "Dyma dynged y drygionus oddi wrth Dduw, ac etifeddiaeth y gormeswr gan yr Hollalluog:
13This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones From the Mighty they receive.
14 os yw ei blant yn niferus, y cleddyf fydd eu rhan, ac ni ddigonir ei hiliogaeth � bwyd.
14If his sons multiply — for them [is] a sword. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
15 Y rhai a edy ar ei �l, fe'u cleddir o bla, ac ni wyla'u gweddwon amdanynt.
15His remnant in death are buried, And his widows do not weep.
16 Er iddo bentyrru arian fel llwch a darparu dillad fel clai,
16If he heap up as dust silver, And as clay prepare clothing,
17 er iddo ef eu darparu, fe'u gwisgir gan y cyfiawn, a'r diniwed a ranna'r arian.
17He prepareth — and the righteous putteth [it] on, And the silver the innocent doth apportion.
18 Y mae'n adeiladu ei du375? fel y pryf copyn, ac fel y bwth a wna'r gwyliwr.
18He hath built as a moth his house, And as a booth a watchman hath made.
19 Pan � i gysgu, y mae ganddo gyfoeth, ond ni all ei gadw; pan yw'n agor ei lygaid, nid oes ganddo ddim.
19Rich he lieth down, and he is not gathered, His eyes he hath opened, and he is not.
20 Daw ofnau drosto fel llifogydd, a chipia'r storm ef ymaith yn y nos.
20Overtake him as waters do terrors, By night stolen him away hath a whirlwind.
21 Cipia gwynt y dwyrain ef, a diflanna; fe'i hysguba o'i le.
21Take him up doth an east wind, and he goeth, And it frighteneth him from his place,
22 Hyrddia arno'n ddidrugaredd, er iddo ymdrechu i ffoi o'i afael.
22And it casteth at him, and doth not spare, From its hand he diligently fleeth.
23 Cura'i ddwylo arno, a'i hysio o'i le."
23It clappeth at him its hands, And it hisseth at him from his place.