¹ Ynot ti, ARGLWYDD, y ceisiais loches; na fydded cywilydd arnaf byth.

¹Till dig, HERRE, tager jag min tillflykt; låt mig aldrig komma på skam.

² Yn dy gyfiawnder gwared ac achub fi, tro dy glust ataf ac arbed fi.

²Rädda mig och befria mig genom din rättfärdighet; böj ditt öra till mig och fräls mig.

³ Bydd yn graig noddfa i mi, yn amddiffynfa i'm cadw, oherwydd ti yw fy nghraig a'm hamddiffynfa.

³Var mig en klippa där jag får bo, och dit jag alltid kan fly, du som beskär mig frälsning. Ty du är mitt bergfäste och min borg.

⁴ O fy Nuw, gwared fi o law'r drygionus, o afael yr anghyfiawn a'r creulon.

⁴Min Gud, befria mig ur den ogudaktiges våld, ur den orättfärdiges och förtryckarens hand.

⁵ Oherwydd ti, Arglwydd, yw fy ngobaith, fy ymddiriedaeth o'm hieuenctid, O ARGLWYDD.

⁵Ty du är mitt hopp, o Herre, HERRE, du är min förtröstan allt ifrån min ungdom.

⁶ Arnat ti y b�m yn pwyso o'm genedigaeth; ti a'm tynnodd allan o groth fy mam. Amdanat ti y bydd fy mawl yn wastad.

⁶Du har varit mitt stöd allt ifrån moderlivet, ja, du har förlöst mig ur min moders liv; dig gäller ständigt mitt lov.

⁷ B�m fel pe'n rhybudd i lawer; ond ti yw fy noddfa gadarn.

⁷Jag har blivit såsom ett vidunder för många; men du är min starka tillflykt.

⁸ Y mae fy ngenau'n llawn o'th foliant ac o'th ogoniant bob amser.

⁸Låt min mun vara full av ditt lov, hela dagen av din ära.

⁹ Paid �'m bwrw ymaith yn amser henaint; paid �'m gadael pan fydd fy nerth yn pallu.

⁹Förkasta mig icke i min ålderdoms tid, övergiv mig ej, när min kraft försvinner.

¹⁰ Oherwydd y mae fy ngelynion yn siarad amdanaf, a'r rhai sy'n gwylio am fy einioes yn trafod gyda'i gilydd,

¹⁰Ty mina fiender säga så om mig, och de som vakta på min själ rådslå så med varandra:

¹¹ ac yn dweud, "Y mae Duw wedi ei adael; ewch ar ei �l a'i ddal, oherwydd nid oes gwaredydd."

¹¹»Gud har övergivit honom; förföljen och gripen honom, ty det finnes ingen som räddar.»

¹² O Dduw, paid � phellhau oddi wrthyf; O fy Nuw, brysia i'm cynorthwyo.

¹²Gud, var icke långt ifrån mig; min Gud, skynda till min hjälp.

¹³ Doed cywilydd a gwarth ar fy ngwrthwynebwyr, a gwaradwydd yn orchudd dros y rhai sy'n ceisio fy nrygu.

¹³Må de komma på skam och förgås, som stå emot min själ; må de höljas med smälek och blygd, som söka min ofärd.

¹⁴ Ond byddaf fi'n disgwyl yn wastad, ac yn dy foli'n fwy ac yn fwy.

¹⁴Men jag skall alltid hoppas och än mer föröka allt ditt lov.

¹⁵ Bydd fy ngenau'n mynegi dy gyfiawnder a'th weithredoedd achubol trwy'r amser, oherwydd ni wn eu nifer.

¹⁵Min mun skall förtälja din rättfärdighet, hela dagen din frälsning, ty jag känner intet mått därpå.

¹⁶ Dechreuaf gyda'r gweithredoedd grymus, O Arglwydd DDUW; soniaf am dy gyfiawnder di yn unig.

¹⁶Jag skall frambära Herrens, HERRENS väldiga gärningar; jag skall prisa din rättfärdighet, ja, din allenast.

¹⁷ O Dduw, dysgaist fi o'm hieuenctid, ac yr wyf yn dal i gyhoeddi dy ryfeddodau;

¹⁷Gud, du har undervisat mig allt ifrån min ungdom; och intill nu förkunnar jag dina under.

¹⁸ a hyd yn oed pan wyf yn hen a phenwyn, O Dduw, paid �'m gadael, nes imi fynegi dy rym i'r cenedlaethau sy'n codi.

¹⁸Så övergiv mig ej heller, o Gud, i min ålderdom, när jag varder grå, till dess jag får förtälja om din arm för ett annat släkte, om din makt för alla dem som skola komma.

¹⁹ Y mae dy gryfder a'th gyfiawnder, O Dduw, yn cyrraedd i'r uchelder, oherwydd iti wneud pethau mawr. O Dduw, pwy sydd fel tydi?

¹⁹Din rättfärdighet når till himmelen, o Gud. Du som har gjort så stora ting, o Gud, vem är dig lik?

²⁰ Ti, a wnaeth imi weld cyfyngderau mawr a chwerw, fydd yn fy adfywio drachefn; ac o ddyfnderau'r ddaear fe'm dygi i fyny unwaith eto.

²⁰Du som har låtit oss pröva så mycken nöd och olycka, du skall åter göra oss levande och föra oss upp igen du jordens djup.

²¹ Byddi'n ychwanegu at fy anrhydedd, ac yn troi i'm cysuro.

²¹Ja, låt mig växa till alltmer; och trösta mig igen.

²² Byddaf finnau'n dy foliannu �'r nabl am dy ffyddlondeb, O fy Nuw; byddaf yn canu i ti �'r delyn, O Sanct Israel.

²²Så vill ock jag tacka dig med psaltarspel för din trofasthet, min Gud; jag vill lovsjunga dig till harpa, du Israels Helige.

²³ Bydd fy ngwefusau'n gweiddi'n llawen � oherwydd canaf i ti � a hefyd yr enaid a waredaist.

²³Mina läppar skola jubla, ty jag vill lovsjunga dig; ja, jubla skall min själ, som du har förlossat.

²⁴ Bydd fy nhafod beunydd yn s�n am dy gyfiawnder; oherwydd daeth cywilydd a gwaradwydd ar y rhai a fu'n ceisio fy nrygu.

²⁴Och min tunga skall hela dagen tala om din rättfärdighet; ty de som sökte min ofärd hava kommit på skam och måst blygas.