¹Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

¹ Bydd un sy'n ystyfnigo trwy ei geryddu'n fynych yn cael ei ddryllio'n sydyn heb fodd i'w adfer.

²Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

² Pan fydd y cyfiawn yn llywodraethu, llawenha'r bobl, ond pan fydd y drygionus yn rheoli, bydd y bobl yn griddfan.

³Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

³ Y mae'r un sy'n caru doethineb yn rhoi llawenydd i'w dad, ond y mae'r un sy'n cyfeillachu � phuteiniaid yn gwastraffu ei eiddo.

⁴Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

⁴ Y mae brenin yn rhoi cadernid i wlad trwy gyfiawnder, ond y mae'r un sy'n codi trethi yn ei difa.

⁵Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

⁵ Y mae'r sawl sy'n gwenieithio wrth ei gyfaill yn taenu rhwyd i'w draed.

⁶I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

⁶ Rhwydir y drygionus gan gamwedd, ond y mae'r cyfiawn yn canu'n llawen.

⁷Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

⁷ Y mae'r cyfiawn yn gwybod hawliau'r tlodion, ond nid yw'r drygionus yn ystyried deall.

⁸Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

⁸ Y mae'r gwatwarwyr yn creu cyffro mewn dinas, ond y mae'r doethion yn tawelu dicter.

⁹Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

⁹ Os � un doeth i gyfraith � ffu373?l, bydd y ffu373?l yn cythruddo ac yn gwawdio, ac ni cheir llonyddwch.

¹⁰De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

¹⁰ Y mae rhai gwaedlyd yn cas�u'r un cywir, ond y mae'r rhai cyfiawn yn diogelu ei fywyd.

¹¹En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

¹¹ Y mae'r ffu373?l yn arllwys ei holl ddig, ond y mae'r doeth yn ei gadw dan reolaeth.

¹²En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

¹² Os yw llywodraethwr yn gwrando ar gelwydd, bydd ei holl weision yn ddrygionus.

¹³Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

¹³ Y mae hyn yn gyffredin i'r tlawd a'r gormeswr: yr ARGLWYDD sy'n goleuo llygaid y ddau.

¹⁴En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

¹⁴ Os yw brenin yn barnu'r tlodion yn gywir, yna fe sefydlir ei orsedd am byth.

¹⁵Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

¹⁵ Y mae gwialen a cherydd yn rhoi doethineb, ond y mae plentyn afreolus yn dwyn gwarth ar ei fam.

¹⁶Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

¹⁶ Pan amlha'r drygionus, bydd camwedd yn cynyddu, ond bydd y cyfiawn yn edrych ar eu cwymp.

¹⁷Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

¹⁷ Disgybla dy fab, a daw � chysur iti, a rhydd lawenydd iti yn dy fywyd.

¹⁸Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

¹⁸ Lle na cheir gweledigaeth, bydd y bobl ar chw�l; ond gwyn ei fyd y sawl sy'n cadw'r gyfraith.

¹⁹Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

¹⁹ Nid � geiriau yn unig y disgyblir gwas; er iddo ddeall, nid yw'n ymateb.

²⁰Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

²⁰ Fe welaist un sy'n eiddgar i siarad; y mae mwy o obaith i'r ffu373?l nag iddo ef.

²¹Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

²¹ Wrth faldodi gwas o'i lencyndod, bydd yn troi'n anniolchgar yn y diwedd.

²²Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

²² Codi cynnen y mae rhywun cas, ac un dicllon yn ychwanegu camwedd.

²³Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

²³ Y mae balchder unrhyw un yn ei ddarostwng, ond y mae'r gostyngedig yn cael anrhydedd.

²⁴Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

²⁴ Gelyn iddo'i hun yw'r sawl sy'n rhannu � lleidr; y mae'n clywed y felltith, ond heb ddweud dim.

²⁵Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

²⁵ Magl yw ofni pobl, ond diogel yw'r un sy'n ymddiried yn yr ARGLWYDD.

²⁶Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

²⁶ Y mae llawer yn ceisio ffafr llywodraethwr, ond oddi wrth yr ARGLWYDD y daw cyfiawnder.

²⁷Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.

²⁷ Y mae'r cyfiawn yn ffieiddio'r anghyfiawn, a'r drygionus yn ffieiddio'r uniawn ei ffordd.