1Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
1 Fy mab, rho sylw i'm doethineb, a gwrando ar fy neall,
2at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
2 er mwyn iti ddal ar synnwyr ac i'th wefusau ddiogelu deall.
3Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
3 Y mae gwefusau'r wraig ddieithr yn diferu m�l, a'i geiriau yn llyfnach nag olew,
4men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
4 ond yn y diwedd y mae'n chwerwach na wermod, yn llymach na chleddyf daufiniog.
5hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed;
5 Prysura ei thraed at farwolaeth, ac arwain ei chamre i Sheol.
6hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
6 Nid yw hi'n ystyried llwybr bywyd; y mae ei ffyrdd yn anwadal, a hithau'n ddi-hid.
7Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
7 Ond yn awr, blant, gwrandewch arnaf, a pheidiwch � throi oddi wrth fy ymadroddion.
8Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
8 Cadw draw oddi wrth ei ffordd; paid � mynd yn agos at ddrws ei thu375?;
9at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
9 rhag iti roi dy enw da i eraill a'th urddas i estroniaid,
10at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
10 a rhag i ddieithriaid ymborthi ar dy gyfoeth ac i'th lafur fynd i du375? estron;
11så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
11 rhag iti gael gofid pan ddaw dy ddiwedd, pan fydd dy gorff a'th gnawd yn darfod,
12og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
12 a dweud, "Pam y bu imi gas�u disgyblaeth, ac anwybyddu cerydd?
13så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
13 Nid oeddwn yn gwrando ar lais fy athrawon, nac yn rhoi sylw i'r rhai a'm dysgai.
14Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
14 Yr oeddwn ar fin bod yn gwbl ddrwg yng ngolwg y gynulleidfa gyfan."
15Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
15 Yf ddu373?r o'th bydew dy hun, du373?r sy'n tarddu o'th ffynnon di.
16lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
16 Paid � gadael i'th ffynhonnau orlifo i'r ffordd, na'th ffrydiau du373?r i'r stryd.
17Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
17 Byddant i ti dy hun yn unig, ac nid i'r dieithriaid o'th gwmpas.
18Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
18 Bydded bendith ar dy ffynnon, a llawenha yng ngwraig dy ieuenctid,
19den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
19 ewig hoffus, iyrches ddymunol; bydded i'w bronnau dy foddhau bob amser, a chymer bleser o'i chariad yn gyson.
20Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
20 Fy mab, pam y ceisi bleser gyda gwraig ddieithr, a chofleidio estrones?
21Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
21 Oherwydd y mae'r ARGLWYDD yn gwylio ffyrdd pob un, ac yn chwilio ei holl lwybrau.
22den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
22 Delir y drygionus gan ei gamwedd ei hun, ac fe'i caethiwir yng nghadwynau ei bechod;
23han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.
23 bydd farw o ddiffyg disgyblaeth, ar goll oherwydd ei ffolineb mawr.