1Min Søn, vogt dig mine Ord,mine bud må du gemme hos dig;
1Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu cxe vi miajn moralordonojn.
2vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
2Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,
3Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,
4Diru al la sagxo:Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
5Por ke vi estu gardata kontraux fremda edzino, Kontraux fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
6CXar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
7Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus
8Kiu pasis sur la placo preter sxia angulo, Kaj iris la vojon al sxia domo,
9i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
9En krepusko, en vespero de tago, Kiam farigxis nokto kaj mallumo.
10Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
10Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
11Bruema kaj vagema; SXiaj piedoj ne logxas en sxia domo.
12snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -
12Jen sxi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud cxiu angulo sxi embuskas.
13hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
13Kaj sxi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizagxo, kaj diris al li:
14"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
14Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaux mi plenumis mian solenan promeson.
15gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
15Tial mi eliris al vi renkonte, Por sercxi vian vizagxon, kaj mi vin trovis.
16Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred
16Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksajxoj el Egiptujo.
17jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
17Mi parfumis mian kusxejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
18Venu, ni gxuu suficxe volupton gxis la mateno, Ni plezurigxu per la amo.
19Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;
19CXar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"
20La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
21SXi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata busxo sxi lin entiris.
22tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
22Li tuj iras post sxi, Kiel bovo iras al la bucxo Kaj kiel katenita malsagxulo al la puno;
23til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
23GXis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke gxi pereigas sian vivon.
24Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
24Kaj nun, infanoj, auxskultu min, Atentu la vortojn de mia busxo.
25Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;
25Via koro ne flankigxu al sxia vojo, Ne eraru sur sxia irejo;
26thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
26CXar multajn sxi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas sxiaj mortigitoj.
27Hendes Hus er Dødsrigets Veje, som fører til Dødens Kamre.
27SXia domo estas vojoj al SXeol, Kiuj kondukas malsupren al la cxambroj de la morto.