¹Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?

¹CXu ne vokas la sagxo? Kaj cxu la prudento ne auxdigas sian vocxon?

²Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;

²GXi staras sur la pinto de altajxoj, Apud la vojo, cxe la vojkrucxigxoj.

³ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:

³Apud la pordegoj, cxe la eniro en la urbon, CXe la eniro tra la pordoj, gxi kantas:

⁴Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.

⁴Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia vocxo sin turnas al la homoj:

⁵I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!

⁵Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

⁶Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;

⁶Auxskultu, cxar mi parolos gravajxon, Kaj gxustajxo eliros el mia busxo.

⁷ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.

⁷CXar mia lango parolos veron, Kaj malpiajxon abomenas miaj lipoj.

⁸Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;

⁸Justaj estas cxiuj paroloj de mia busxo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

⁹de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt

⁹CXiuj ili estas gxustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

¹⁰Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;

¹⁰Prenu mian instruon, kaj ne argxenton; Kaj la scion sxatu pli, ol plej puran oron.

¹¹thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den

¹¹CXar sagxo estas pli bona ol multekostaj sxtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al gxi.

¹²Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.

¹²Mi, sagxo, logxas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

¹³HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.

¹³Timo antaux la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran busxon mi malamas.

¹⁴Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.

¹⁴De mi venas konsilo kaj bonarangxo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

¹⁵Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;

¹⁵Per mi regxas la regxoj, Kaj la estroj donas legxojn de justeco.

¹⁶ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.

¹⁶Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj cxiuj jugxantoj sur la tero.

¹⁷Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.

¹⁷Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj sercxantoj min trovos.

¹⁸Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.

¹⁸Ricxo kaj gloro estas cxe mi, Dauxra havo kaj justo.

¹⁹Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.

¹⁹Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita argxento.

²⁰Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier

²⁰Laux la vojo de vero mi iras, Laux la vojstreko de la justo;

²¹for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.

²¹Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

²²Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;

²²La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaux Siaj kreitajxoj, tre antikve.

²³jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;

²³Antaux eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaux la kreo de la tero.

²⁴jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;

²⁴Kiam ankoraux ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraux ne ekzistis fontoj, sxprucigantaj akvon.

²⁵førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,

²⁵Antaux ol la montoj estis starigitaj, Antaux la altajxoj mi estis kreita;

²⁶førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.

²⁶Kiam la tero ankoraux ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

²⁷Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.

²⁷Dum Li firmigis la cxielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la suprajxo de la abismo,

²⁸Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,

²⁸Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

²⁹da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,

²⁹Dum Li donis Sian legxon al la maro, Por ke la akvoj ne transpasxu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

³⁰da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,

³⁰Tiam mi estis cxe Li kiel konstruanto; Mi estis la gxojo de cxiuj tagoj, Ludante antaux Li cxiutempe.

³¹leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.

³¹Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia gxojo estas inter la homidoj.

³²Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!

³²Kaj nun, infanoj, auxskultu min; Kaj felicxaj estos tiuj, kiuj iras laux miaj vojoj.

³³Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!

³³Auxskultu instruon kaj sagxigxu, Kaj ne forjxetu gxin.

³⁴Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.

³⁴Felicxa estas la homo, kiu min auxskultas, Kiu maldormas cxiutage cxe miaj pordoj, Kiu staras garde cxe la fostoj de miaj pordegoj.

³⁵Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;

³⁵CXar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

³⁶men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.

³⁶Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; CXiuj, kiuj min malamas, amas la morton.