¹Og han, gik atter ind i en Synagoge, og der var der en Mand, som havde en vissen Hånd.

¹Öðru sinni gekk hann í samkunduhús. Þar var maður með visna hönd,

²Og de toge Vare på ham, om han vilde helbrede ham på Sabbaten, for at de kunde anklage ham.

²og höfðu þeir nánar gætur á Jesú, hvort hann læknaði hann á hvíldardegi. Þeir hugðust kæra hann.

³Og han siger til Manden, som havde den visne Hånd!"Træd frem her i Midten!"

³Og Jesús segir við manninn með visnu höndina: ,,Statt upp og kom hér fram!``

⁴Og han siger til dem: "Er det tilladt at gøre godt på Sabbaten eller at gøre ondt, at frelse Liv eller at slå ihjel?" Men de tav.

⁴Síðan spyr hann þá: ,,Hvort er heldur leyfilegt að gjöra gott eða gjöra illt á hvíldardegi, bjarga lífi eða deyða?`` En þeir þögðu.

⁵Og han så omkring på dem med Vrede, bedrøvet over deres Hjertes Forhærdelse, og siger til Manden: "Ræk din Hånd ud!" og han rakte den ud, og hans Hånd blev sund igen.

⁵Og hann leit í kring á þá með reiði, sárhryggur yfir harðúð hjartna þeirra, og sagði við manninn: ,,Réttu fram hönd þína.`` Hann rétti fram höndina, og hún varð heil.

⁶Og Farisæerne gik straks ud og holdt Råd med Herodianerne imod ham, hvorledes de kunde slå ham ihjel.

⁶Þá gengu farísearnir út og tóku þegar með Heródesarsinnum saman ráð sín gegn honum, hvernig þeir gætu náð lífi hans.

⁷Og Jesus drog med sine Disciple bort til Søen, og en stor Mængde fulgte med fra Galilæa; og fra Judæa

⁷Jesús fór með lærisveinum sínum út að vatninu, og fylgdi mikill fjöldi úr Galíleu og úr Júdeu,

⁸og fra Jerusalem og fra Idumæa og Landet hinsides Jordan og fra Egnen om Tyrus og Sidon kom de til ham i stor Mængde, da de hørte, hvor store Gerninger han gjorde.

⁸frá Jerúsalem, Ídúmeu, landinu handan Jórdanar, og úr byggðum Týrusar og Sídonar kom til hans fjöldi manna, er heyrt höfðu, hve mikið hann gjörði.

⁹Og han sagde til sine Disciple, at en Båd skulde være til Rede til ham for Skarens Skyld, for at de ikke skulde trænge ham.

⁹Og hann bauð lærisveinum sínum að hafa til bát fyrir sig, svo að mannfjöldinn þrengdi eigi að honum.

¹⁰Thi han helbredte mange, så at alle, som havde Plager, styrtede ind på ham for at røre ved ham.

¹⁰En marga hafði hann læknað, og því þustu að honum allir þeir, sem einhver mein höfðu, til að snerta hann.

¹¹Og når de urene Ånder så ham, faldt de ned for ham og råbte og sagde: "Du er Guds Søn."

¹¹Og hvenær sem óhreinir andar sáu hann, féllu þeir fram fyrir honum og æptu upp: ,,Þú ert sonur Guðs.``

¹²Og han truede dem meget, at de ikke måtte gøre ham kendt.

¹²En hann lagði ríkt á við þá, að þeir gjörðu hann eigi kunnan.

¹³Og han stiger op på Bjerget og hidkalder, hvem han selv vilde; og de gik hen til ham.

¹³Síðan fór hann til fjalls og kallaði til sín þá er hann sjálfur vildi, og þeir komu til hans.

¹⁴Og han beskikkede tolv, til at de skulde være hos ham, og til at han kunde udsende dem til at prædike

¹⁴Hann skipaði tólf, er skyldu vera með honum og hann gæti sent út að prédika,

¹⁵og at have Magt til at uddrive de onde Ånder.

¹⁵með valdi að reka út illa anda.

¹⁶Og han beskikkede de tolv, og han tillagde Simon Navnet Peter;

¹⁶Hann skipaði þá tólf: Símon, er hann gaf nafnið Pétur,

¹⁷fremdeles Jakob, Zebedæus's Søn, og Johannes, Jakobs Broder, og han tillagde dem Navnet Boanerges, det er Tordensønner;

¹⁷Jakob Sebedeusson og Jóhannes bróður hans, en þeim gaf hann nafnið Boanerges, sem þýðir þrumusynir,

¹⁸og Andreas og Filip og Bartholomæus og Matthæus og Thomas og Jakob, Alfæus's Søn, og Thaddæus og Simon Kananæeren

¹⁸og Andrés, Filippus og Bartólómeus, Matteus og Tómas, Jakob Alfeusson, Taddeus og Símon vandlætara

¹⁹og Judas Iskariot, han, som forrådte ham.

¹⁹og Júdas Ískaríot, þann er sveik hann.

²⁰Og han kommer hjem, og der samles atter en Skare, så at de end ikke kunne få Mad.

²⁰Þegar hann kemur heim, safnast þar aftur mannfjöldi, svo þeir gátu ekki einu sinni matast.

²¹Og da hans nærmeste hørte det, gik de ud for at drage ham til sig thi de sagde: "Han er ude af sig selv."

²¹Hans nánustu fréttu það og fóru út og vildu ná honum, enda sögðu þeir, að hann væri frá sér.

²²Og de skriftkloge, som vare komne ned fra Jerusalem, sagde: "Han har Beelzebul, og ved de onde Ånders Fyrste uddriver han de onde Ånder:"

²²Og fræðimennirnir, er komnir voru ofan frá Jerúsalem, sögðu: ,,Beelsebúl er í honum. Með fulltingi höfðingja illra anda rekur hann út illu andana.``

²³Og han kaldte dem til sig og sagde til dem i Lignelser: "Hvorledes kan Satan uddrive Satan?

²³En Jesús kallaði þá til sín og mælti við þá í líkingum: ,,Hvernig getur Satan rekið Satan út?

²⁴Og dersom et Rige er kommet i Splid med sig selv, kan samme Rige ikke bestå.

²⁴Verði ríki sjálfu sér sundurþykkt, fær það ríki eigi staðist,

²⁵Og dersom et Hus er kommet i Splid med sig selv, vil samme Hus ikke kunne bestå.

²⁵og verði heimili sjálfu sér sundurþykkt, fær það heimili eigi staðist.

²⁶Og dersom Satan har sat sig op imod sig selv og er kommen i Splid med sig selv, kan han ikke bestå, men det er ude med ham.

²⁶Sé nú Satan risinn gegn sjálfum sér og orðinn sér sundurþykkur, fær hann ekki staðist, þá er úti um hann.

²⁷Men ingen kan gå ind i den stærkes Hus og røve hans Ejendele, uden han først binder den stærke, og da kan han plyndre hans Hus.

²⁷Enginn getur brotist inn í hús hins sterka og rænt föngum hans, nema hann bindi áður hinn sterka, þá getur hann rænt hús hans.

²⁸Sandelig, siger jeg eder, alle Ting skulle forlades Menneskenes Børn, Synder og Bespottelser, hvor store Bespottelser de end tale;

²⁸Sannlega segi ég yður: Allt verður mannanna börnum fyrirgefið, allar syndir þeirra og lastmælin, hve mjög sem þeir kunna að lastmæla,

²⁹men den. som taler bespotteligt imod den Helligånd, har evindeligt ingen Forladelse, men skal være skyldig i en evig Synd."

²⁹en sá sem lastmælir gegn heilögum anda, fær eigi fyrirgefningu um aldur, hann er sekur um eilífa synd.``

³⁰De sagde nemlig: "Han har en uren Ånd."

³⁰En þeir höfðu sagt: ,,Óhreinn andi er í honum.``

³¹Og hans Moder,og hans Brødre komme, og de stode udenfor og sendte Bud ind til ham og lode ham kalde.

³¹Nú koma móðir hans og bræður, standa úti og gera honum orð að koma.

³²Og en Skare sad omkring ham; og de sige til ham: "Se; din Moder og dine; Brødre og dine Søstre ere udenfor og spørge efter dig."

³²Mikill fjöldi sat í kringum hann, og var honum sagt: ,,Móðir þín, bræður og systur eru hér úti og spyrja eftir þér.``

³³Og han svarer dem og siger: "Hvem er min Moder og mine Brødre?"

³³Hann svarar þeim: ,,Hver er móðir mín og bræður?``

³⁴Og han så omkring på dem, som sade rundt om ham, og sagde: "Se, her er min Moder og mine Brødre!

³⁴Og hann leit á þá, er kringum hann sátu, og segir: ,,Hér er móðir mín og bræður mínir!Hver, sem gjörir vilja Guðs, sá er bróðir minn, systir og móðir.``

³⁵Thi den, som gør Guds Villie, det er min Broder og Søster og Moder."

³⁵Hver, sem gjörir vilja Guðs, sá er bróðir minn, systir og móðir.``