1(Til sangmesteren. Af HERRENs tjener David.) Synden taler til den Gudløse inde i hans Hjerte; Gudsfrygt har han ikke for Øje;
1Til söngstjórans. Eftir Davíð, þjón Drottins.
2thi den smigrer ham frækt og siger, at ingen skal finde hans Brøde og hade ham.
2Rödd syndarinnar talar til hins guðlausa í fylgsnum hjarta hans, enginn guðsótti býr í huga hans.
3Hans Munds Ord er Uret og Svig, han har ophørt at handle klogt og godt;
3Hún smjaðrar fyrir honum í augum hans og misgjörð hans verður uppvís og hann verður fyrir hatri.
4på sit Leje udtænker han Uret, han træder en Vej, som ikke er god; det onde afskyr han ikke.
4Orðin af munni hans eru tál og svik, hann er hættur að vera hygginn og breyta vel.
5HERRE, din Miskundhed rækker til Himlen, din Trofasthed når til Skyerne,
5Í hvílu sinni hyggur hann á tál, hann fetar vonda vegu, forðast eigi hið illa.
6din Retfærd er som Guds Bjerge, dine Domme som det store Dyb; HERRE, du frelser Folk og Fæ,
6Drottinn, til himna nær miskunn þín, til skýjanna trúfesti þín.
7hvor dyrebar er dog din Miskundhed, Gud! Og Menneskebørnene skjuler sig i dine Vingers Skygge;
7Réttlæti þitt er sem fjöll Guðs, dómar þínir sem reginhaf. Mönnum og skepnum hjálpar þú, Drottinn.
8de kvæges ved dit Huses Fedme, du læsker dem af din Lifligheds Strøm;
8Hversu dýrmæt er miskunn þín, ó Guð, mannanna börn leita hælis í skugga vængja þinna.
9thi hos dig er Livets Kilde, i dit Lys skuer vi Lys!
9Þau seðjast af feiti húss þíns, og þú lætur þau drekka úr lækjum unaðsemda þinna.
10Lad din Miskundhed blive over dem, der kender dig, din Retfærd over de oprigtige af Hjertet.
10Hjá þér er uppspretta lífsins, í þínu ljósi sjáum vér ljós.
11Lad Hovmods Fod ej træde mig ned, gudløses Hånd ej jage mig bort.
11Lát miskunn þína haldast við þá er þekkja þig, og réttlæti þitt við þá sem hjartahreinir eru.Lát eigi fót hins hrokafulla troða á mér né hönd óguðlegra hrekja mig burt. [ (Psalms 36:13) Þar eru illgjörðamennirnir fallnir, þeim er varpað um koll og þeir fá eigi risið upp aftur. ]
12Se, Udådsmændene falder, slås ned, så de ikke kan rejse sig.
12Lát eigi fót hins hrokafulla troða á mér né hönd óguðlegra hrekja mig burt. [ (Psalms 36:13) Þar eru illgjörðamennirnir fallnir, þeim er varpað um koll og þeir fá eigi risið upp aftur. ]