¹(Til sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En miktam, da Saul sendte folk, som skulle vogte huset for at dræbe ham.) Fri mig fra mine Fjender, min Gud, bjærg mig fra dem, der rejser sig mod mig;

¹Til söngstjórans. Lag: Spill eigi. Miktam eftir Davíð, þá er Sál sendi menn og þeir héldu vörð um húsið til þess að drepa hann.

²fri mig fra Udådsmænd, frels mig fra blodstænkte Mænd!

²Frelsa mig frá óvinum mínum, Guð minn, bjarga mér frá fjendum mínum.

³Thi se, de lurer efter min Sjæl, stærke Mænd stimler sammen imod mig, uden at jeg har Skyld eller Brøde.

³Frelsa mig frá illgjörðamönnunum og hjálpa mér gegn morðingjunum,

⁴Uden at jeg har forbrudt mig, HERRE, stormer de frem og stiller sig op. Vågn op og kom mig i Møde, se til!

⁴því sjá, þeir sitja um líf mitt, hinir sterku áreita mig, þótt ég hafi ekki brotið eða syndgað, Drottinn.

⁵Du er jo HERREN, Hærskarers Gud, Israels Gud. Vågn op og hjemsøg alle Folkene, skån ej een af de troløse Niddinger! - Sela.

⁵Þótt ég hafi eigi misgjört, hlaupa þeir að og búast til áhlaups. Vakna þú mér til liðveislu og lít á!

⁶Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen!

⁶En þú, Drottinn, Guð hersveitanna, Ísraels Guð, vakna þú til þess að vitja allra þjóðanna, þyrm eigi neinum fráhverfum syndara. [Sela]

⁷Se, deres Mund løber over, på deres Læber er Sværd, thi: "Hvem skulde høre det?"

⁷Á hverju kvöldi koma þeir aftur, ýlfra eins og hundar og sveima um borgina.

⁸Men du, o HERRE, du ler ad dem, du spotter alle Folk,

⁸Sjá, það freyðir úr munni þeirra, sverð eru á vörum þeirra, því að _ ,,Hver heyrir?``

⁹dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn;

⁹En þú, Drottinn, hlærð að þeim, þú gjörir gys að öllum þjóðunum.

¹⁰med Nåde kommer min Gud mig i Møde, Gud lader mig se mine Fjender med Fryd!

¹⁰Vígi mitt, um þig vil ég kveða, því að Guð er háborg mín.

¹¹Slå dem ikke ihjel, at ikke mit Folk skal glemme, gør dem hjemløse med din Vælde og styrt dem,

¹¹Guð kemur í móti mér með náð sinni, Guð lætur mig sjá óvini mína auðmýkta.

¹²giv dem hen, o Herre, i Mundens Synd, i Læbernes Ord, og lad dem hildes i deres Hovmod for de Eder og Løgne, de siger;

¹²Drep þá eigi, svo að lýður minn gleymi eigi, lát þá reika fyrir veldi þínu og steyp þeim af stóli, þú Drottinn, skjöldur vor,

¹³udryd dem i Vrede, gør Ende på dem, så man kan kende til Jordens Ender, at Gud er Hersker i Jakob! - Sela.

¹³sakir syndar munns þeirra, orðsins af vörum þeirra, og lát þá verða veidda í hroka þeirra, og sakir formælinga þeirra og lygi, er þeir tala.

¹⁴Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen,

¹⁴Afmá þá í reiði, afmá þá, uns þeir eru eigi framar til, og lát þá kenna á því, að Guð ríkir yfir Jakobsætt, allt til endimarka jarðar. [Sela]

¹⁵vanker rundt efter Føde og knurrer, når de ikke mættes.

¹⁵Á hverju kveldi koma þeir aftur, ýlfra eins og hundar og sveima um borgina.

¹⁶Men jeg, jeg vil synge om din Styrke, juble hver Morgen over din Nåde; thi du blev mig et Værn, en Tilflugt på Nødens Dag.

¹⁶Þeir reika um eftir æti og urra, ef þeir verða eigi saddir.En ég vil kveða um mátt þinn og fagna yfir náð þinni á hverjum morgni, því að þú hefir gjörst háborg mín og athvarf á degi neyðar minnar. [ (Psalms 59:18) Vígi mitt, um þig vil ég kveða, því að Guð er háborg mín, minn miskunnsami Guð. ]

¹⁷Dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn, min nådige Gud.

¹⁷En ég vil kveða um mátt þinn og fagna yfir náð þinni á hverjum morgni, því að þú hefir gjörst háborg mín og athvarf á degi neyðar minnar. [ (Psalms 59:18) Vígi mitt, um þig vil ég kveða, því að Guð er háborg mín, minn miskunnsami Guð. ]