¹(Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

¹Til söngstjórans. Liljulag. Davíðssálmur.

²jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

²Hjálpa mér, ó Guð, því að vötnin ætla að drekkja mér.

³træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

³Ég er sokkinn niður í botnlausa leðju og hefi enga fótfestu, ég er kominn ofan í vatnadjúp og bylgjurnar ganga yfir mig.

⁴flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

⁴Ég hefi æpt mig þreyttan, er orðinn brennandi þurr í kverkunum, augu mín eru döpruð orðin af að þreyja eftir Guði mínum.

⁵Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

⁵Fleiri en hárin á höfði mér eru þeir er hata mig að ástæðulausu, fleiri en bein mín þeir sem án saka eru óvinir mínir. Því sem ég hefi eigi rænt, hefi ég samt orðið að skila aftur.

⁶Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

⁶Þú, Guð, þekkir heimsku mína, og sakir mínar dyljast þér eigi.

⁷Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

⁷Lát eigi þá, er vona á þig, verða til skammar mín vegna, ó Drottinn, Drottinn hersveitanna, lát eigi þá er leita þín, verða til svívirðingar mín vegna, þú Guð Ísraels.

⁸fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

⁸Þín vegna ber ég háðung, þín vegna hylur svívirðing auglit mitt.

⁹Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

⁹Ég er ókunnur orðinn bræðrum mínum og óþekktur sonum móður minnar.

¹⁰jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

¹⁰Vandlæting vegna húss þíns hefir uppetið mig, og smánanir þeirra er smána þig, hafa lent á mér.

¹¹i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

¹¹Ég hefi þjáð mig með föstu, en það varð mér til háðungar.

¹²De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

¹²Ég gjörði hærusekk að klæðnaði mínum, og ég varð þeim að orðskvið.

¹³Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

¹³Þeir er sitja í hliðinu, ræða um mig, og þeir er drekka áfengan drykk, syngja um mig.

¹⁴Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

¹⁴En ég bið til þín, Drottinn, á stund náðar þinnar. Svara mér, Guð, í trúfesti hjálpræðis þíns sakir mikillar miskunnar þinnar.

¹⁵lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

¹⁵Drag mig upp úr leðjunni, svo að ég sökkvi eigi, lát mig björgun hljóta frá hatursmönnum mínum og úr hafdjúpinu.

¹⁶Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

¹⁶Lát eigi vatnsbylgjurnar ganga yfir mig, né djúpið svelgja mig, og lát eigi brunninn lykja aftur op sitt yfir mér.

¹⁷dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

¹⁷Bænheyr mig, Drottinn, sakir gæsku náðar þinnar, snú þér að mér eftir mikilleik miskunnar þinnar.

¹⁸kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

¹⁸Hyl eigi auglit þitt fyrir þjóni þínum, því að ég er í nauðum staddur, flýt þér að bænheyra mig.

¹⁹Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

¹⁹Nálgast sál mína, leys hana, frelsa mig sakir óvina minna.

²⁰Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

²⁰Þú þekkir háðung mína og skömm og svívirðing, allir fjendur mínir standa þér fyrir sjónum.

²¹de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

²¹Háðungin kremur hjarta mitt, svo að ég örvænti. Ég vonaði, að einhver mundi sýna meðaumkun, en þar var enginn, og að einhverjir mundu hugga, en fann engan.

²²Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

²²Þeir fengu mér malurt til matar, og við þorstanum gáfu þeir mér vínsýru að drekka.

²³lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

²³Svo verði þá borðið fyrir framan þá að snöru, og að gildru fyrir þá sem ugglausir eru.

²⁴Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

²⁴Myrkvist augu þeirra, svo að þeir sjái eigi, og lát lendar þeirra ávallt riða.

²⁵deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

²⁵Hell þú reiði þinni yfir þá og lát þína brennandi gremi ná þeim.

²⁶Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

²⁶Búðir þeirra verði eyddar og enginn búi í tjöldum þeirra,

²⁷Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

²⁷því að þann sem þú hefir lostið, ofsækja þeir og auka þjáningar þeirra er þú hefir gegnumstungið.

²⁸lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

²⁸Bæt sök við sök þeirra og lát þá eigi ganga inn í réttlæti þitt.

²⁹Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

²⁹Verði þeir afmáðir úr bók lifenda og eigi skráðir með réttlátum.

³⁰Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

³⁰En ég er volaður og þjáður, hjálp þín, ó Guð, mun bjarga mér.

³¹det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

³¹Ég vil lofa nafn Guðs í ljóði og mikla það í lofsöng.

³²Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

³²Það mun Drottni líka betur en uxar, ungneyti með hornum og klaufum.

³³Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

³³Hinir auðmjúku sjá það og gleðjast, þér sem leitið Guðs _ hjörtu yðar lifni við.

³⁴Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

³⁴Því að Drottinn hlustar á hina fátæku og fyrirlítur eigi bandingja sína.

³⁵thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

³⁵Hann skulu lofa himinn og jörð, höfin og allt sem í þeim hrærist.Því að Guð veitir Síon hjálp og reisir við borgirnar í Júda, og menn skulu búa þar og fá landið til eignar. [ (Psalms 69:37) Niðjar þjóna hans munu erfa það, og þeir er elska nafn hans, byggja þar. ]

³⁶hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.

³⁶Því að Guð veitir Síon hjálp og reisir við borgirnar í Júda, og menn skulu búa þar og fá landið til eignar. [ (Psalms 69:37) Niðjar þjóna hans munu erfa það, og þeir er elska nafn hans, byggja þar. ]