¹HERRE, jeg lider på dig, lad mig aldrig i evighed skuffes.

¹Hjá þér, Drottinn, leita ég hælis, lát mig aldrei verða til skammar.

²Frels mig og udfri mig i din Retfærdighed, du bøjede dit Øre til mig;

²Frelsa mig og bjarga mér eftir réttlæti þínu, hneig eyru þín til mín og hjálpa mér.

³red mig og vær mig en Tilflugtsklippe, en Klippeborg til min Frelse; thi du er min Klippe og Borg!

³Ver mér verndarbjarg, vígi mér til hjálpar, því að þú ert bjarg mitt og vígi.

⁴Min Gud, fri mig ud af gudløses Hånd, af Niddings og Voldsmands Kløer;

⁴Guð minn, bjarga mér úr hendi illgjarnra, undan valdi illvirkja og harðstjóra.

⁵thi du er mit Håb, o Herre! Fra min Ungdom var HERREN min Tillid;

⁵Því að þú ert von mín, þú, Drottinn, ert athvarf mitt frá æsku.

⁶fra Moders Skød har jeg støttet mig til dig, min Forsørger var du fra Moders Liv, dig gælder altid min Lovsang.

⁶Við þig hefi ég stuðst frá móðurlífi, frá móðurskauti hefir þú verið skjól mitt, um þig hljómar ætíð lofsöngur minn.

⁷For mange står jeg som mærket af Gud, men du er min stærke Tilflugt;

⁷Ég er mörgum orðinn sem undur, en þú ert mér öruggt hæli.

⁸min Mund er fuld af din Lovsang, af din Ære Dagen lang.

⁸Munnur minn er fullur af lofstír þínum, af dýrð þinni daginn allan.

⁹Forkast mig ikke i Alderdommens Tid og svigt mig ikke, nu Kraften svinder;

⁹Útskúfa mér eigi í elli minni, yfirgef mig eigi, þá er þróttur minn þverrar.

¹⁰thi mine Fjender taler om mig, de der lurer på min Sjæl, holder Råd:

¹⁰Því að óvinir mínir tala um mig, þeir er sitja um líf mitt, bera ráð sín saman:

¹¹"Gud har svigtet ham! Efter ham! Grib ham, thi ingen frelser!"

¹¹,,Guð hefir yfirgefið hann. Eltið hann og grípið hann, því að enginn bjargar.``

¹²Gud, hold dig ikke borte fra mig, il mig til Hjælp, min Gud;

¹²Guð, ver eigi fjarri mér, Guð minn, skunda til liðs við mig.

¹³lad dem blive til Skam og Skændsel, dem, der står mig imod, lad dem hylles i Spot og Spe, dem, der vil mig ondt!

¹³Lát þá er sýna mér fjandskap farast með skömm, lát þá íklæðast háðung og svívirðing, er óska mér ógæfu.

¹⁴Men jeg, jeg vil altid håbe, blive ved at istemme din Pris;

¹⁴En ég vil sífellt vona og auka enn á allan lofstír þinn.

¹⁵min Mund skal vidne om din Retfærd, om din Frelse Dagen lang; thi jeg kender ej Ende derpå.

¹⁵Munnur minn skal segja frá réttlæti þínu, frá hjálpsemdum þínum allan daginn, því að ég veit eigi tölu á þeim.

¹⁶Jeg vil minde om den Herre HERRENs Vælde, lovsynge din Retfærd, kun den alene.

¹⁶Ég vil segja frá máttarverkum Drottins, ég vil boða réttlæti þitt, það eitt.

¹⁷Gud, du har vejledt mig fra min Ungdom af, dine Undere har jeg forkyndt til nu;

¹⁷Guð, þú hefir kennt mér frá æsku, og allt til þessa kunngjöri ég dásemdarverk þín.

¹⁸indtil Alderdommens Tid og de grånende Hår svigte du mig ikke, o Gud. End skal jeg prise din Arm for alle kommende Slægter.

¹⁸Yfirgef mig eigi, ó Guð, þegar ég er gamall orðinn og grár fyrir hærum, að ég megi kunngjöra styrkleik þinn komandi kynslóð.

¹⁹Din Vælde og din Retfærdighed når til Himlen, o Gud; du, som øvede store Ting, hvo er din Lige, Gud?

¹⁹Máttur þinn og réttlæti þitt, ó Guð, nær til himins, þú sem hefir framið stórvirki, Guð, hver er sem þú?

²⁰Du, som lod os skue mange fold Trængsel og Nød, du kalder os atter til Live og drager os atter af Jordens Dyb;

²⁰Þú sem hefir látið oss horfa upp á miklar nauðir og ógæfu, þú munt láta oss lifna við að nýju og láta oss aftur stíga upp úr undirdjúpum jarðar.

²¹du vil øge min Storhed og atter trøste mig.

²¹Þú munt auka við tign mína og aftur veita mér huggun.

²²Til Gengæld vil jeg til Harpespil prise din Trofasthed, min Gud, lege på Citer for dig, du Israels Hellige;

²²Þá vil ég lofa trúfesti þína með hörpuleik, Guð minn, leika á gígju fyrir þér, þú Hinn heilagi í Ísrael.

²³juble skal mine Læber - ja, jeg vil lovsynge dig og min Sjæl, som du udløste;

²³Varir mínar skulu fagna, er ég leik fyrir þér, og sál mín er þú hefir leyst.Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.

²⁴også min Tunge skal Dagen igennem forkynde din Retfærd, thi Skam og Skændsel får de, som vil mig ilde.

²⁴Þá skal og tunga mín tala um réttlæti þitt liðlangan daginn, því að þeir urðu til skammar, já hlutu kinnroða, er óskuðu mér ógæfu.