¹Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde

¹¶ Katahi ka whakautua e Topara Naamati; i mea ia,

²"Derfor bruser Tankerne i mig, og derfor stormer det i mig;

²Na kona oku whakaaro i whakahoki kupu ake ai i roto i ahau; na reira ano ahau i hohoro ai.

³til min Skam må jeg høre på Tugt, får tankeløst Mundsvejr til Svar!

³Kua rongo ahau i te whakahe moku, e pa ai te whakama ki ahau, a na te wairua o toku ngakau mahara te kupu whakahoki ki ahau.

⁴Ved du da ikke fra Arilds Tid, fra Tiden, da Mennesket sattes på Jorden,

⁴Kahore ranei koe i mohio ki tenei i mua noa atu, i te wa ra ano i whakanohoia ai te tangata ki runga ki te whenua;

⁵at gudløses Jubel er kort og vanhelliges Glæde stakket?

⁵He poto te wa e whakamanamana ai te tangata kino, a ko te hari o te tangata atuakore he wheriko kau?

⁶Steg end hans Hovmod til Himlen, raged hans Hoved i Sky,

⁶Ahakoa eke noa tona nui ki nga rangi, a pa atu tona mahunga ki nga kapua;

⁷som sit Skarn forgår han for evigt, de, der så ham, siger: "Hvor er han?"

⁷Ka memeha atu ano ia a ake ake, ka pera ano me tona paru: ko te hunga kua kite i a ia, ka mea, Kei hea ia?

⁸Han flyr som en Drøm, man finder ham ikke, som et Nattesyn jages han bort;

⁸Ka rere atu ia ano he moemoea, e kore ano hoki e kitea: ae ka aia atu ia, ano he rekanga kanohi no te po.

⁹Øjet, der så ham, ser ham ej mer, hans Sted får ham aldrig at se igen.

⁹Ko te kanohi i kite i a ia e kore e kite ano; a heoi ano tirohanga a tona wahi ki a ia.

¹⁰Hans Sønner bejler til ringes Yndest, hans Hænder må give hans Gods tilbage.

¹⁰¶ E whakamanawareka ana tamariki i nga rawakore, ma ona ringa ano e whakahoki ona rawa.

¹¹Hans Ben var fulde af Ungdomskraft, men den lægger sig med ham i Støvet.

¹¹E ki ana ona wheua i te tamarikitanga; engari ka takoto tahi me ia i roto i te puehu.

¹²Er det onde end sødt i hans Mund, når han gemmer det under sin Tunge,

¹²Ahakoa reka te kino i roto i tona mangai, ahakoa huna e ia i raro i tona arero;

¹³sparer på det og slipper det ikke, holder det fast til sin Gane,

¹³Ahakoa manawapatia noatia e ia, a kahore e mahue i a ia, heoi pupuri tonu i roto i tona mangai;

¹⁴så bliver dog Maden i hans Indre til Slangegift inden i ham;

¹⁴Otira ka puta ke tana kai i roto i ona whekau, ko te au o nga ahipi i roto i a ia.

¹⁵Godset, han slugte, må han spy ud, Gud driver det ud af hans Bug,

¹⁵I horomia e ia te taonga, ka ruakina mai ano e ia; ma te Atua e akiri mai i roto i tona kopu.

¹⁶han indsuger Slangernes Gift, og Øgleungen slår ham ihjel;

¹⁶Ka ngotea e ia te huware whakamate o nga ahipi; ka mate ano ia i te arero o te waipera.

¹⁷han skuer ej Strømme af Olie, Bække af Honning og Fløde;

¹⁷E kore ia e kite i nga awa, i nga wai rere o te honi, o te pata.

¹⁸han må af med sin Vinding, svælger den ej, får ingen Glæde af tilbyttet Gods.

¹⁸Ko tana i uaua ai ka whakahokia e ia, e kore ano e horomia; ko tana utu ka rite ki ona taonga; e kore ano e koa ki reira.

¹⁹Thi han knuste de ringe og lod dem ligge, ranede Huse, han ej havde bygget.

¹⁹Nana hoki i tukino nga rawakore, whakarerea iho; murua ana e ia he whare, a e kore e hanga ano e ia.

²⁰Thi han har ingen Hjælp af sin Rigdom, trods sine Skatte reddes han ikke;

²⁰I te mea kahore ia i kite i te tatutanga i roto i a ia, e kore ano etahi o nga mea e matea nuitia ana e ia e mau ki a ia.

²¹ingen gik fri for hans Glubskhed, derfor varer hans Lykke ikke;

²¹Kahore tetahi mea i toe i kore te horomia e ia; no reira e kore tetahi mea pai ona e mau tonu.

²²midt i sin Overflod har han det trangt, al Slags Nød kommer over ham.

²²I a ia e whiwhi nui nei i te rawa, e rawakore ano ia; ka tae mai ki a ia nga ringa katoa o te hunga kei roto i te mata.

²³For at fylde hans Bug sender Gud sin Vredes Glød imod ham, lader sin Harme regne på ham.

²³¶ I a ia ka mea ki te whakaki i tona kopu, ka maka mai e te Atua te kaha o tona riri ki runga ki a ia, a ka ringihia iho ki a ia, i a ia ano e kai ana.

²⁴Flyr han for Brynje af Jern, så gennemborer ham Kobberbuen;

²⁴Ka rere atu ia i te patu rino, ka tu ia i te kopere parahi, puta pu.

²⁵en Kni kommer ud af hans Ryg, et lynende Stål af hans Galde; over ham falder Rædsler,

²⁵E unuhia ana, kua puta mai i roto i te tinana, ina, puta mai ana te mata wheriko i roto i tona au: kua tau nga wehi ki a ia.

²⁶idel Mørke er opsparet til ham; Ild, der ej blæses op, fortærer ham, æder Levningen i hans Telt.

²⁶Ko te pouri katoa kei te takoto mai mo ana taonga: ka kainga ia e te ahi, kihai i puhia e te tangata; ma reira e pau ai te toenga i roto i tona teneti.

²⁷Himlen bringer hans Brøde for Lyset, og Jorden rejser sig mod ham.

²⁷Ka whakakitea mai tona he e nga rangi ka whakatika mai ano te whenua ki a ia.

²⁸Hans Huses Vinding må bort, rives bort på Guds Vredes Dag.

²⁸Ko nga hua o tona whare ka riro: ka rere, ano he wai, ona mea i te ra e riri ai ia.

²⁹Slig er den gudløses Lod fra Gud og Lønnen fra Gud for hans Brøde!

²⁹Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te taonga tupu i kiia e te Atua mona.