1Så tog Job til Orde og svarede:
1¶ Ano ra ko Hopa; i mea ia,
2"Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
2Ata whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.
3Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo håne!
3Tukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.
4Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utålmodig?
4Ahau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?
5Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Hånd på Mund!
5Titiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.
6Jeg gruer, når jeg tænker derpå, mit Legeme gribes af Skælven:
6Mahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.
7De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
7¶ He aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?
8Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
8Pumau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.
9deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
9O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.
10ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
10E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.
11de slipper deres Drenge ud som Får, deres Børneflok boltrer sig ret;
11E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.
12de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
12He hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.
13de lever deres Dage i Lykke og synker med Fred i Dødsriget,
13O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po.
14skønt de siger til Gud: "Gå fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
14Koia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.
15Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke på hos ham?"
15He aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?
16Er ej deres Lykke i deres Hånd og gudløses Råd ham fjernt?
16Nana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.
17Når går de gudløses Lampe ud og når kommer Ulykken over dem? Når deler han Loddet ud i sin Vrede,
17¶ Pehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?
18så de bliver som Strå for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
18E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?
19Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, så han mærker det,
19E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.
20lad ham selv få sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
20Tukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.
21Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, når hans Måneders Tal er udrundet?
21He aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?
22Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
22E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.
23En dør jo på Lykkens Tinde, helt tryg og så helt uden Sorger:
23Tenei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.
24hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
24Ki tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.
25med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
25Mate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.
26de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
26Ka takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.
27Se, jeg kender så vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
27¶ Nana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.
28når I siger: "Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?"
28E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?
29Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
29Kahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?
30Den onde skånes på Ulykkens Dag og frelses på Vredens Dag.
30Kei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.
31Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
31Ko wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?
32Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
32Heoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.
33i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger så efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
33Ka reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.
34Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar - kun Svig er tilbage!
34He pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?