¹(Til sangmesteren. Af Koras sønner. En maskil.) Gud, vi har hørt det med egne ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Dåd i deres Dage, i Fortids Dage med din Hånd;

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.

²Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;

²Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.

³thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.

³Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.

⁴Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.

⁴E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.

⁵Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;

⁵Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.

⁶thi ej på min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;

⁶E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.

⁷men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.

⁷Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.

⁸Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. - Sela.

⁸Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera.

⁹Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;

⁹¶ Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.

¹⁰du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;

¹⁰Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.

¹¹du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,

¹¹Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.

¹²dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.

¹²E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.

¹³Til Hån for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,

¹³E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.

¹⁴du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste på Hovedet ad os.

¹⁴E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.

¹⁵Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Åsyn

¹⁵Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;

¹⁶for spottende, hånende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.

¹⁶I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.

¹⁷Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!

¹⁷¶ Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.

¹⁸Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.

¹⁸Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;

¹⁹Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.

¹⁹I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.

²⁰Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,

²⁰Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;

²¹vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løn dom

²¹E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.

²²nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!

²²Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.

²³Vågn op, hvi sover du, Herre? Bliv vågen, forstød ej for stedse!

²³E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.

²⁴Hvorfor vil du skjule dit Åsyn, glemme vor Nød og Trængsel?

²⁴He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?

²⁵Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden.

²⁵Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.

²⁶Stå op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!

²⁶E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.