1(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,
1¶ Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.
2jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;
2I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.
3jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.
3E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera.
4Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.
4E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.
5Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;
5Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.
6jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.
6E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.
7Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,
7Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?
8er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,
8Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?
9har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.
9Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera.
10Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.
10Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.
11Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.
11¶ Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.
12Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.
12Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.
13Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!
13E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?
14Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,
14Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.
15udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.
15Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera.
16Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;
16I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.
17Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;
17Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.
18din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;
18I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.
19din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.
19I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.
20Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.
20He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.