1(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.
1¶ He inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.
2Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!
2Kahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.
3Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"
3E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.
4Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.
4Ki tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.
5Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;
5Me te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.
6ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.
6I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.
7Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.
7¶ Kua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.
8Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.
8Kua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.
9Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.
9Ka pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.
10Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.
10Ko nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.
11Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!
11Ko wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.
12At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!
12¶ Akona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.
13Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;
13Hoki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.
14mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.
14Kia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.
15Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!
15Whakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.
16Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!
16Kia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.
17HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!
17A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.