1(Af David.) Jeg råber til dig, o Herre, min Klippe, vær ikke tavs imod mig, at jeg ej, når du tier, skal blive som de, der synker i Graven.
1യഹോവേ, ഞാന് നിന്നെ വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നു; എന്റെ പാറയായുള്ളോവേ, നീ കേള്ക്കാതിരിക്കരുതേ; നീ മിണ്ടാതിരുന്നിട്ടു ഞാന് കുഴിയില് ഇറങ്ങുന്നവരെപ്പോലെ ആകാതിരിപ്പാന് തന്നേ.
2Hør min tryglende Røst, når jeg råber til dig, løfter Hænderne op mod dit hellige Tempel.
2ഞാന് എന്റെ കൈകളെ വിശുദ്ധാന്തര്മ്മന്ദിരത്തിങ്കലേക്കുയര്ത്തി നിന്നോടു നിലവിളിക്കുമ്പോള് എന്റെ യാചനകളുടെ ശബ്ദം കേള്ക്കേണമേ.
3Riv mig ej bort med gudløse, Udådsmænd, som har ondt i Sinde mod Næsten trods venlige Ord.
3ദുഷ്ടന്മാരോടും അകൃത്യം ചെയ്യുന്നവരോടും കൂടെ എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ടുപോകരുതേ; അവര് കൂട്ടുകാരോടു സമാധാനം സംസാരിക്കുന്നു; എങ്കിലും അവരുടെ ഹൃദയത്തില് ദുഷ്ടത ഉണ്ടു.
4Løn dem for deres Idræt og onde Gerninger; løn dem for deres Hænders Værk, gengæld dem efter Fortjeneste!
4അവരുടെ ക്രിയെക്കു തക്കവണ്ണവും പ്രവൃത്തികളുടെ ദുഷ്ടതെക്കു തക്കവണ്ണവും അവര്ക്കും കൊടുക്കേണമേ; അവരുടെ കൈകളുടെ പ്രവൃത്തിപോലെ അവരോടു ചെയ്യേണമേ; അവര്ക്കും തക്കതായ പ്രതിഫലം കൊടുക്കേണമേ;
5Thi HERRENs Gerning ænser de ikke, ej heller hans Hænders Værk. Han nedbryde dem og opbygge dem ej!
5യഹോവയുടെ പ്രവൃത്തികളെയും അവന്റെ കൈവേലയെയും അവര് വിവേചിക്കായ്കകൊണ്ടു അവന് അവരെ പണിയാതെ ഇടിച്ചുകളയും.
6Lovet være HERREN, thi han har hørt min tryglende Røst;
6യഹോവ വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവനാകട്ടെ; അവന് എന്റെ യാചനകളുടെ ശബ്ദം കേട്ടിരിക്കുന്നു.
7min Styrke, mit Skjold er HERREN, mit Hjerte stoler på ham. Jeg fik Hjælp, mit Hjerte jubler, jeg takker ham med min Sang.
7യഹോവ എന്റെ ബലവും എന്റെ പരിചയും ആകുന്നു; എന്റെ ഹൃദയം അവങ്കല് ആശ്രയിച്ചു; എനിക്കു സഹായവും ലഭിച്ചു; അതുകൊണ്ടു എന്റെ ഹൃദയം ഉല്ലസിക്കുന്നു; പാട്ടോടെ ഞാന് അവനെ സ്തുതിക്കുന്നു.
8HERREN er Værn for sit Folk, sin Salvedes Tilflugt og Frelse.
8യഹോവ തന്റെ ജനത്തിന്റെ ബലമാകുന്നു; തന്റെ അഭിഷിക്തന്നു അവന് രക്ഷാദുര്ഗ്ഗം തന്നേ.
9Frels dit Folk og velsign din Arv, røgt dem og bær dem til evig Tid!
9നിന്റെ ജനത്തെ രക്ഷിച്ചു നിന്റെ അവകാശത്തെ അനുഗ്രഹിക്കേണമേ; അവരെ മേയിച്ചു എന്നേക്കും അവരെ വഹിക്കേണമേ.