1(Til sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En miktam.) Er det virkelig Ret, I taler, I Guder, dømmer I Menneskenes Børn retfærdigt?
1ദേവന്മാരേ, നിങ്ങള് വാസ്തവമായി നീതി പ്രസ്താവിക്കുന്നുവോ? മനുഷ്യപുത്രന്മാരേ, നിങ്ങള് പരമാര്ത്ഥമായി വിധിക്കുന്നുവോ?
2Nej, alle øver I Uret på Jord, eders Hænder udvejer Vold.
2നിങ്ങള് ഹൃദയത്തില് ദുഷ്ടത പ്രവര്ത്തിക്കുന്നു; ഭൂമിയില് നിങ്ങളുടെ കൈകളുടെ നിഷ്ഠുരത തൂക്കിക്കൊടുക്കുന്നു.
3Fra Moders Liv vanslægted de gudløse, fra Moders Skød for Løgnerne vild.
3ദുഷ്ടന്മാര് ഗര്ഭംമുതല് ഭ്രഷ്ടന്മാരായിരിക്കുന്നു; അവര് ജനനംമുതല് ഭോഷകു പറഞ്ഞു തെറ്റി നടക്കുന്നു.
4Gift har de i sig som Slangen, den stumme Øgle, der døver sit Øre
4അവരുടെ വിഷം സര്പ്പവിഷംപോലെ; അവര് ചെവിയടഞ്ഞ പൊട്ടയണലിപോലെയാകുന്നു.
5og ikke vil høre på Tæmmerens Røst, på den kyndige Slangebesværger.
5എത്ര സാമര്ത്ഥ്യത്തോടെ മന്ത്രം ചൊല്ലിയാലും മന്ത്രവാദികളുടെ വാക്കു അതു കേള്ക്കയില്ല.
6Gud, bryd Tænderne i deres Mund, Ungløvernes Kindtænder knuse du, HERRE;
6ദൈവമേ, അവരുടെ വായിലെ പല്ലുകളെ തകര്ക്കേണമേ; യഹോവേ, ബാലസിംഹങ്ങളുടെ അണപ്പല്ലുകളെ തകര്ത്തുകളയേണമേ.
7lad dem svinde som Vand, der synker, visne som nedtrampet Græs.
7ഒഴുകിപ്പോകുന്ന വെള്ളംപോലെ അവര് ഉരുകിപ്പോകട്ടെ. അവന് തന്റെ അമ്പുകളെ തൊടുക്കുമ്പോള് അവ ഒടിഞ്ഞുപോയതുപോലെ ആകട്ടെ.
8Lad dem blive som Sneglen, opløst i Slim som et ufuldbårent Foster, der aldrig så Sol.
8അലിഞ്ഞു പോയ്പോകുന്ന അച്ചുപോലെ അവര് ആകട്ടെ; ഗര്ഭം അലസിപ്പോയ സ്ത്രീയുടെ പ്രജപോലെ അവര് സൂര്യനെ കാണാതിരിക്കട്ടെ.
9Før eders Gryder mærker til Tjørnen, ja, midt i deres Livskraft river han dem bort i sin Vrede
9നിങ്ങളുടെ കലങ്ങള്ക്കു മുള്തീ തട്ടുമ്മുമ്പെ പച്ചയും വെന്തതുമെല്ലാം ഒരുപോലെ അവന് ചുഴലിക്കാറ്റിനാല് പാറ്റിക്കളയും
10Den retfærdige glæder sig, når han ser Hævn, hans Fødder skal vade i gudløses Blod;
10നീതിമാന് പ്രതിക്രിയ കണ്ടു ആനന്ദിക്കും; അവന് തന്റെ കാലുകളെ ദുഷ്ടന്മാരുടെ രക്തത്തില് കഴുകും.
11Og Folk skal sige: "Den retfærdige får dog sin Løn, der er dog Guder, som dømmer på Jord!"
11ആകയാല്നീതിമാന്നു പ്രതിഫലം ഉണ്ടു നിശ്ചയം; ഭൂമിയില് ന്യായംവിധിക്കുന്ന ഒരു ദൈവം ഉണ്ടു നിശ്ചയം എന്നു മനുഷ്യര് പറയും. (സംഗീതപ്രമാണിക്കു; നശിപ്പിക്കരുതേ എന്ന രാഗത്തില്; ദാവീദിന്റെ ഒരു സ്വര്ണ്ണഗീതം. അവനെ കൊല്ലേണ്ടതിന്നു ശൌല് അയച്ചു ആളുകള് വീടു കാത്തിരുന്ന കാലത്തു ചമെച്ചതു.)