1(Til sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En miktam, da Saul sendte folk, som skulle vogte huset for at dræbe ham.) Fri mig fra mine Fjender, min Gud, bjærg mig fra dem, der rejser sig mod mig;
1എന്റെ ദൈവമേ, എന്റെ ശത്രുക്കളുടെ കയ്യില്നിന്നു എന്നെ വിടുവിക്കേണമേ; എന്നോടു എതിര്ക്കുംന്നവരുടെ വശത്തുനിന്നു എന്നെ ഉദ്ധരിക്കേണമേ.
2fri mig fra Udådsmænd, frels mig fra blodstænkte Mænd!
2നീതികേടു പ്രവര്ത്തിക്കുന്നവരുടെ കയ്യില് നിന്നു എന്നെ വിടുവിച്ചു രക്തപാതകന്മാരുടെ പക്കല്നിന്നു എന്നെ രക്ഷിക്കേണമേ.
3Thi se, de lurer efter min Sjæl, stærke Mænd stimler sammen imod mig, uden at jeg har Skyld eller Brøde.
3ഇതാ, അവര് എന്റെ പ്രാണന്നായി പതിയിരിക്കുന്നു; യഹോവേ, ബലവാന്മാര് എന്റെ നേരെ കൂട്ടം കൂടുന്നതു എന്റെ അതിക്രമം ഹേതുവായിട്ടല്ല, എന്റെ പാപം ഹേതുവായിട്ടുമല്ല.
4Uden at jeg har forbrudt mig, HERRE, stormer de frem og stiller sig op. Vågn op og kom mig i Møde, se til!
4എന്റെ പക്കല് അകൃത്യം ഇല്ലാതെ അവര് ഔടി ഒരുങ്ങുന്നു; എന്നെ സഹായിപ്പാന് ഉണര്ന്നു കടാക്ഷിക്കേണമേ.
5Du er jo HERREN, Hærskarers Gud, Israels Gud. Vågn op og hjemsøg alle Folkene, skån ej een af de troløse Niddinger! - Sela.
5സൈന്യങ്ങളുടെ ദൈവമായ യഹോവേ, യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമേ, സകലജാതികളെയും സന്ദര്ശിക്കേണ്ടതിന്നു നീ ഉണരേണമേ; നീതികെട്ട ദ്രോഹികളില് ആരോടും കൃപ ഉണ്ടാകരുതേ. സേലാ.
6Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen!
6സന്ധ്യാസമയത്തു അവര് മടങ്ങിവരുന്നു; നായെപ്പോലെ കുരച്ചുംകൊണ്ടു അവര് പട്ടണത്തിന്നു ചുറ്റും നടക്കുന്നു.
7Se, deres Mund løber over, på deres Læber er Sværd, thi: "Hvem skulde høre det?"
7അവര് തങ്ങളുടെ വായ്കൊണ്ടു ശകാരിക്കുന്നു; വാളുകള് അവരുടെ അധരങ്ങളില് ഉണ്ടു; ആര് കേള്ക്കും എന്നു അവര് പറയുന്നു.
8Men du, o HERRE, du ler ad dem, du spotter alle Folk,
8എങ്കിലും യഹോവേ, നീ അവരെച്ചൊല്ലി ചിരിക്കും; നീ സകലജാതികളെയും പരിഹസിക്കും.
9dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn;
9എന്റെ ബലമായുള്ളോവേ, ഞാന് നിന്നെ കാത്തിരിക്കും; ദൈവം എന്റെ ഗോപുരമാകുന്നു.
10med Nåde kommer min Gud mig i Møde, Gud lader mig se mine Fjender med Fryd!
10എന്റെ ദൈവം തന്റെ ദയയാല് എന്നെ എതിരേലക്കും; ദൈവം എന്നെ എന്റെ ശത്രുക്കളെ കണ്ടു രസിക്കുമാറാക്കും.
11Slå dem ikke ihjel, at ikke mit Folk skal glemme, gør dem hjemløse med din Vælde og styrt dem,
11അവരെ കൊന്നുകളയരുതേ; എന്റെ ജനം മറക്കാതിരിക്കേണ്ടതിന്നു തന്നേ; ഞങ്ങളുടെ പരിചയാകുന്ന കര്ത്താവേ, നിന്റെ ശക്തികൊണ്ടു അവരെ ഉഴലുമാറാക്കി താഴ്ത്തേണമേ.
12giv dem hen, o Herre, i Mundens Synd, i Læbernes Ord, og lad dem hildes i deres Hovmod for de Eder og Løgne, de siger;
12അവരുടെ വായിലെ പാപവും അധരങ്ങളിലെ വാക്കുകളും നിമിത്തവും അവര് പറയുന്ന ശാപവും ഭോഷകുംനിമിത്തവും അവര് തങ്ങളുടെ അഹങ്കാരത്തില് പിടിപ്പെട്ടുപോകട്ടെ.
13udryd dem i Vrede, gør Ende på dem, så man kan kende til Jordens Ender, at Gud er Hersker i Jakob! - Sela.
13കോപത്തോടെ അവരെ സംഹരിക്കേണമേ; അവര് ഇല്ലാതെയാകുംവണ്ണം അവരെ സംഹരിച്ചുകളയേണമേ; ദൈവം യാക്കോബില് വാഴുന്നു എന്നു ഭൂമിയുടെ അറ്റംവരെ അറിയുമാറാകട്ടെ. സേലാ.
14Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen,
14സന്ധ്യാസമയത്തു അവര് മടങ്ങിവരുന്നു; നായെപ്പോലെ കുരെച്ചുംകൊണ്ടു അവര് നഗരത്തിന്നു ചുറ്റും നടക്കുന്നു.
15vanker rundt efter Føde og knurrer, når de ikke mættes.
15അവര് ആഹാരത്തിന്നായി ഉഴന്നുനടക്കുന്നു, തൃപ്തിയായില്ലെങ്കില് അവര് രാത്രിമുഴുവനും താമസിക്കുന്നു.
16Men jeg, jeg vil synge om din Styrke, juble hver Morgen over din Nåde; thi du blev mig et Værn, en Tilflugt på Nødens Dag.
16ഞാനോ നിന്റെ ബലത്തെക്കുറിച്ചു പാടും; അതികാലത്തു ഞാന് നിന്റെ ദയയെക്കുറിച്ചു ഘോഷിച്ചാനന്ദിക്കും. കഷ്ടകാലത്തു നീ എന്റെ ഗോപുരവും അഭയസ്ഥാനവും ആയിരുന്നു.
17Dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn, min nådige Gud.
17എന്റെ ബലമായുള്ളോവേ, ഞാന് നിനക്കു സ്തുതിപാടും; ദൈവം എന്റെ ഗോപുരവും എന്നോടു ദയയുള്ള ദൈവവും അല്ലോ. (സംഗീതപ്രമാണിക്കു; സാക്ഷ്യസാരസം എന്ന രാഗത്തില്; അഭ്യസിപ്പിപ്പാനുള്ള ദാവീദിന്റെ ഒരു സ്വര്ണ്ണഗീതം. യോവാബ് മെസൊപൊത്താമ്യയിലെ അരാമ്യരോടും സോബയിലെ അരാമ്യരോടും യുദ്ധം ചെയ്തു മടങ്ങിവന്ന ശേഷം ഉപ്പുതാഴ്വരയില് പന്തീരായിരം എദോമ്യരെ സംഹരിച്ചുകളഞ്ഞ സമയത്തു ചമെച്ചതു.)