¹Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

²"Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

²Hanggang kailan magsasalita ka ng mga bagay na ito? At hanggang kailan magiging gaya ng makapangyarihang hangin ang mga salita ng iyong bibig?

³Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

³Nagliliko ba ng kahatulan ang Dios? O nagliliko ba ang Makapangyarihan sa lahat ng kaganapan?

⁴Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

⁴Kung ang iyong mga anak ay nangagkasala laban sa kaniya, at kaniyang ibinigay sila sa kamay ng kanilang pagkasalangsang:

⁵så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!

⁵Kung hanapin mong mainam ang Dios, at iyong pamanhikan ang Makapangyarihan sa lahat;

⁶Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

⁶Kung ikaw ay malinis at matuwid; walang pagsalang ngayo'y gigising siya dahil sa iyo. At pasasaganain ang tahanan ng iyong katuwiran.

⁷din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.

⁷At bagaman ang iyong pasimula ay maliit, gayon ma'y ang iyong huling wakas ay lalaking mainam.

⁸Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

⁸Sapagka't ikaw ay magsisiyasat, isinasamo ko sa iyo, sa unang panahon, at pasiyahan mo ang sinaliksik ng kanilang mga magulang:

⁹Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.

⁹(Sapagka't tayo'y kahapon lamang, at walang nalalaman, sapagka't ang ating mga kaarawan sa lupa ay anino:)

¹⁰Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

¹⁰Hindi ka ba nila tuturuan, at sasaysayin sa iyo, at mangagsasalita ng mga salita mula sa kanilang puso?

¹¹Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

¹¹Makatataas ba ang yantok ng walang putik? Tutubo ba ang tambo ng walang tubig?

¹²Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

¹²Samantalang nasa kasariwaan, at hindi pinuputol, natutuyong una kay sa alin mang damo.

¹³Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:

¹³Gayon ang mga landas ng lahat na nagsisilimot sa Dios; at ang pagasa ng di banal ay mawawala:

¹⁴som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

¹⁴Na ang kaniyang pagtitiwala ay mapaparam, at ang kaniyang tiwala ay isang bahay gagamba.

¹⁵han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.

¹⁵Siya'y sasandal sa kaniyang bahay, nguni't hindi tatayo; siya'y pipigil na mahigpit dito, nguni't hindi makapagmamatigas.

¹⁶I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

¹⁶Siya'y sariwa sa harap ng araw, at ang kaniyang mga suwi ay sumisibol sa kaniyang halamanan.

¹⁷i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

¹⁷Ang kaniyang mga ugat ay nagkakapitan sa palibot ng bunton, kaniyang minamasdan ang dako ng mga bato.

¹⁸men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"

¹⁸Kung siya'y magiba sa kaniyang dako, kung magkagayo'y itatakuwil niya siya, na sinasabi: Hindi kita nakita.

¹⁹Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

¹⁹Narito, ito ang kagalakan ng kaniyang lakad, at mula sa lupa ay sisibol ang mga iba.

²⁰Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.

²⁰Narito, hindi itatakuwil ng Dios ang sakdal na tao, ni aalalayan man niya ang mga manggagawa ng kasamaan.

²¹End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

²¹Kaniya namang pupunuin ang iyong bibig ng pagtawa, at ang iyong mga labi ng paghiyaw.

²²dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!

²²Silang nangapopoot sa iyo ay mabibihisan ng pagkahiya; at ang tolda ng masama ay mawawala.