1Og Elihu tog til Orde og sagde:
1Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
2"Hør mine Ord, I vise, I forstandige Mænd, lån mig Øre!
2‹‹Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin,Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
3Thi Øret prøver Ord, som Ganen smager på Mad;
3Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa,Kulak da sözleri sınar.
4lad os udgranske, hvad der er Ret, med hinanden skønne, hvad der er godt!
4Gelin, doğruyu seçelim,İyiyi birlikte öğrenelim.
5Job sagde jo: "Jeg er retfærdig, min Ret har Gud sat til Side;
5‹‹Çünkü Eyüp, ‹Ben suçsuzum› diyor,‹Tanrı hakkımı elimden aldı.
6min Ret til Trods skal jeg være en Løgner? Skønt brødefri er jeg såret til Døden!"
6Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum,Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.›
7Er der mon Mage til Job? Han drikker Spot som Vand,
7Eyüp gibisi var mı?Alayı su gibi içiyor!
8søger Selskab med Udådsmænd og Omgang med gudløse Folk!
8Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor,Kötülerle aynı yolda yürüyor.
9Thi han sagde: "Det båder ikke en Mand, at han har Venskab med Gud!"
9Çünkü, ‹Tanrıyı hoşnut etmeye çalışmakİnsana yarar getirmez› diyor.
10Derfor, I kloge, hør mig: Det være langt fra Gud af synde, fra den Almægtige at gøre ondt;
10‹‹Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin!Tanrı kötülük yapar mı,Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
11nej, han gengælder Menneskets Gerning, handler med Manden efter hans Færd;
11Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder,Hak ettiğini başına getirir.
12Gud forbryder sig visselig ej, den Almægtige bøjer ej Retten!
12Tanrı kesinlikle kötülük etmez,Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
13Hvo gav ham Tilsyn med Jorden, hvo vogter, mon hele Verden?
13Kim yeryüzünü Ona emanet etti?Kim Onu bütün dünyanın başına atadı?
14Drog han sin Ånd tilbage og tog sin Ånde til sig igen,
14Eğer niyet eder deRuhunu ve soluğunu geri çekerse,
15da udånded Kødet til Hobe, og atter blev Mennesket Støv!
15Bütün insanlık bir anda yok olur,İnsan yine toprağa döner.
16Har du Forstand, så hør derpå, lån Øre til mine Ord!
16‹‹Aklın varsa dinle,Kulak ver sözlerime.
17Mon en, der hadede Ret, kunde styre? Dømmer du ham, den Retfærdige, Vældige?
17Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi?Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
18Han, som kan sige til Kongen: "Din Usling!" og "Nidding, som du er!" til Stormænd,
18Krallara, ‹Değersizsiniz›,Soylulara, ‹Kötüsünüz› diyen,
19som ikke gør Forskel til Fordel for Fyrster ej heller foretrækker rig for ringe, thi de er alle hans Hænders Værk.
19Önderlere ayrıcalık tanımayan,Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi?Çünkü hepsi Onun ellerinin işidir.
20Brat må de dø, endda midt om Natten; de store slår han til, og borte er de, de vældige fjernes uden Menneskehånd.
20Gece yarısı bir anda ölürler,Herkes sarsılır, ölüp gider,Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
21Thi Menneskets Veje er ham for Øje, han skuer alle dets Skridt;
21‹‹Tanrının gözleri insanların yolundan ayrılmaz,Attıkları her adımı görür.
22der er intet Mørke og intet Mulm, som Udådsmænd kan gemme sig i.
22Kötülük yapanların gizlenebileceğiNe karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
23Thi Mennesket sættes der ingen Frist til at møde i Retten for Gud;
23Yargılanmak için önüne gelsinler diye,Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
24han knuser de vældige uden Forhør og sætter andre i Stedet.
24Araştırmadan güçlü insanları kırar,Onların yerine başkalarını diker.
25Jeg hævder derfor: Han ved deres Gerninger, og ved Nattetide styrter han dem;
25Çünkü ne yaptıklarını bilir,Gece onları deviriverir, ezilirler.
26for deres Gudløshed slås de sønder, for alles Øjne tugter han dem,
26Herkesin gözü önündeKötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
27fordi de veg borf fra ham og ikke regned hans Veje det mindste,
27Artık Onun ardından gitmedikleri,Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
28så de voldte, at ringe råbte til ham, og han måtte høre de armes Skrig.
28Yoksulun feryadını Ona duyurdular;Düşkünlerin feryadını işitti.
29Tier han stille, hvo vil dømme ham? Skjuler han sit Åsyn, hvo vil laste ham? Over Folk og Mennesker våger han dog,
29Ama Tanrı sessiz kalırsa kim Onu suçlayabilir?Yüzünü gizlerse kim Onu görebilir?Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
30for at ikke en vanhellig skal herske, en af dem, der er Folkets Snarer.
30Tanrısız insan krallık etmesin,Halka tuzak kurmasın diye.
31Siger da en til Gud: "Fejlet har jeg, men synder ej mer,
31‹‹Kimse Tanrıya,‹Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım› dedi mi,
32jeg ser det, lær du mig; har jeg gjort Uret, jeg gør det ej mer!"
32‹Göremediğimi sen bana öğret,Haksızlık ettimse, bir daha etmem?›
33skal han da gøre Gengæld, fordi du vil det, fordi du indvender noget? Ja du, ikke jeg, skal afgøre det, så sig da nu, hvad du ved!
33Onu reddettiğin halde,Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli?Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil,Öyleyse anlat bana bildiğini.
34Kloge Folk vil sige til mig som og vise Mænd, der hører mig:
34‹‹Sağduyulu insanlar,Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
35"Job taler ikke med Indsigt, hans Ord er uoverlagte!
35‹Eyüp bilgisizce konuşuyor,Sözlerinin değeri yok.›
36Gid Job uden Ophør må prøves, fordi han svarer som slette Folk!
36Kötü biri gibi yanıtladığı içinKeşke Eyüpün sınanması sonsuza dek sürse!
37Thi han dynger Synd på Synd, han optræder hovent iblandt os og fremfører mange Ord imod Gud!"
37Çünkü günahına isyan da ekliyor,Önümüzde alay edercesine el çırpıyor,Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.››