¹(Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

¹Ya RAB, duamı işit,Yakarışım sana erişsin.

²skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

²Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme,Kulak ver sesime,Seslenince yanıt ver bana hemen.

³Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

³Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor,Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

⁴mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

⁴Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu,Ekmek yemeyi bile unuttum.

⁵Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

⁵Bir deri bir kemiğe döndümAcı acı inlemekten.

⁶jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

⁶Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum,Viranelerdeki kukumav gibiyim.

⁷om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

⁷Gözüme uyku girmiyor,Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

⁸mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

⁸Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor,Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

⁹Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

⁹Kızıp öfkelendiğin içinKülü ekmek gibi yiyor,İçeceğime gözyaşı katıyorum.Beni kaldırıp bir yana attın.

¹⁰over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

¹¹Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte,Ot gibi sararmaktayım.

¹¹mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

¹²Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB,Ünün kuşaklar boyu sürer.

¹²Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

¹³Kalkıp Siyona sevecenlik göstereceksin,Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

¹³du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

¹⁴Kulların onun taşlarından hoşlanır,Tozunu bile severler.

¹⁴thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

¹⁵Uluslar RABbin adından,Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

¹⁵Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

¹⁶Çünkü RAB Siyonu yeniden kuracak,Görkem içinde görünecek.

¹⁶thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

¹⁷Yoksulların duasına kulak verecek,Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

¹⁷han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

¹⁸Bunlar gelecek kuşak için yazılsın,Öyle ki, henüz doğmamış insanlarRABbe övgüler sunsun.

¹⁸For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

¹⁹RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı,Göklerden yeryüzünü gözetledi,

¹⁹thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

²⁰Tutsakların iniltisini duymak,Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

²⁰for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

²¹Böylece halklar ve krallıklarRABbe tapınmak için toplanınca,Onun adı Siyonda,Övgüsü Yeruşalimde duyurulacak.

²¹at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

²³RAB gücümü kırdı yaşam yolunda,Ömrümü kısalttı.

²²når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

²⁴‹‹Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!›› dedim.‹‹Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

²³Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

²⁵‹‹Çok önceden attın dünyanın temellerini,Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

²⁴Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

²⁶Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın.Hepsi bir giysi gibi eskiyecek.Onları bir kaftan gibi değiştireceksin,Geçip gidecekler.

²⁵Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

²⁷Ama sen hep aynısın,Yılların tükenmeyecek.

²⁶de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

²⁸Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları,Senin önünde duracak soyları.››

²⁷som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

²⁸Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.