1(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
1Ey övgüler sunduğum Tanrı,Sessiz kalma!
2Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
2Çünkü kötüler, yalancılarBana karşı ağzını açtı,Karalıyorlar beni.
3med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
3Nefret dolu sözlerle beni kuşatıpYok yere bana savaş açtılar.
4til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
4Sevgime karşılık bana düşman oldular,Bense dua etmekteyim.
5de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
5İyiliğime kötülük,Sevgime nefretle karşılık verdiler.
6Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,
6Kötü bir adam koy düşmanın başına,Sağında onu suçlayan biri dursun!
7lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
7Yargılanınca suçlu çıksın,Duası bile günah sayılsın!
8hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;
8Ömrü kısa olsun,Görevini bir başkası üstlensin!
9hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
9Çocukları öksüz,Karısı dul kalsın!
10hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
10Çocukları avare gezip dilensin,Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
11Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
11Bütün malları tefecinin ağına düşsün,Emeğini yabancılar yağmalasın!
12ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
12Kimse ona sevgi göstermesin,Öksüzlerine acıyan olmasın!
13hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:
13Soyu kurusun,Bir kuşak sonra adı silinsin!
14lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
14Atalarının suçları RABbin önünde anılsın,Annesinin günahı silinmesin!
15altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
15Günahları hep RABbin önünde dursun,RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
16fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
16Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi,Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula,Yüreği kırık insana.
17han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!
17Sevdiği lanet başına gelsin!Madem kutsamaktan hoşlanmıyor,Uzak olsun ondan kutsamak!
18Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
18Laneti bir giysi gibi giydi,Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
19den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!
19Bir giysi gibi onu örtünsün,Bir kuşak gibi hep onu sarsın! düşmanlarının konuşmasıdır.
20Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
20Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere,RAB böyle karşılık versin!
21Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!
21Ama sen, ey Egemen RAB,Adın uğruna bana ilgi göster;Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
22Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;
22Çünkü düşkün ve yoksulum,Yüreğim yaralı içimde.
23som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
23Batan güneş gibi geçip gidiyorum,Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
24af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
24Dizlerim titriyor oruç tutmaktan;Bir deri bir kemiğe döndüm.
25til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de
25Düşmanlarıma yüzkarası oldum;Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
26Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
26Yardım et bana, ya RAB Tanrım;Kurtar beni sevgin uğruna!
27så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!
27Bilsinler bu işte senin elin olduğunu,Bunu senin yaptığını, ya RAB!
28Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
28Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni,Bana saldıranlar utanacak,Ben kulunsa sevineceğim.
29lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
29Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar,Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
30Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
30RABbe çok şükredeceğim,Kalabalığın arasında Ona övgüler dizeceğim;
31thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
31Çünkü O yoksulun sağında durur,Onu yargılayanlardan kurtarmak için.