1(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.
1Sıkıntıya düşünce RABbe seslendim;Yanıtladı beni.
2HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!
2Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan,Aldatıcı dillerden! için Yeruşalime çıkarken söylenen ezgi.
3Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!
3Ey aldatıcı dil,RAB ne verecek sana,Daha ne verecek?
4Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.
4Yiğidin sivri oklarıylaRetem çalısından alevli korlar!
5Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!
5Vay bana, Meşekte garip kaldım sanki,Kedar çadırları arasında oturdum.
6Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.
6Fazla kaldımBarıştan nefret edenler arasında.
7Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!
7Ben barış yanlısıyım,Ama söze başladığımda,Onlar savaşa kalkıyor!