1(Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David, da zifitterne kom og sagde til Saul: "David har skjult sig hos os".) Frels mig o Gud, ved dit navn og skaf mig min ret ved din Vælde,
1Ey Tanrı, beni adınla kurtar,Gücünle akla beni!
2hør, o Gud, min Bøn, lyt til min Munds Ord!
2Ey Tanrı, duamı dinle,Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
3Thi frække står op imod mig, Voldsmænd vil tage mit Liv; Gud har de ikke for Øje. - Sela.
3Çünkü küstahlar bana saldırıyor,Zorbalar canımı almak istiyor,Tanrıya aldırmıyorlar. |iSela
4Se, min Hjælper er Gud, Herren støtter min Sjæl!
4İşte Tanrı benim yardımcımdır,Tek desteğim Rabdir.
5Det onde vende sig mod mine Fjender, udryd dem i din Trofasthed!
5Düşmanlarım yaptıkları kötülüğün cezasını bulsun,Sadakatin uyarınca yok et onları.
6Da vil jeg frivilligt ofre til dig, prise dit Navn, o HERRE, thi det er godt;
6Ya RAB, sana gönülden bir kurban sunacağım,Adına şükredeceğim, çünkü adın iyidir.
7thi det frier mig ud af al Nød; mit Øje skuer med Fryd mine Fjender!
7Beni bütün sıkıntılarımdan kurtardın,Gözlerim düşmanlarımın yok oluşunu gördü.