1(Til sangmesteren. Al-sjusjan-edut. En miktam af David til til indøvelse, dengang han kæmpede med Aram-Naharajim og Aram-Zoba, og Joab vendte tilbage og slog edomitterne i Saltdalen, 12000 mand.) Gud, du har stødt os fra dig, nedbrudt os, du vredes - vend dig til os igen;
1Bizi reddettin, parladın bize karşı, ey Tanrı,Öfkelendin; eski halimize döndür bizi!
2du lod Landet skælve, slå Revner, læg nu dets Brist, thi det vakler!
2Salladın yeri, yarıklar açtın;Onar çatlaklarını, çünkü yer sarsılıyor.
3Du lod dit Folk friste ondt, iskænked os døvende Vin.
3Halkına sıkıntı çektirdin,Sersemletici bir şarap içirdin bize.
4Dem, der frygter dig, gav du et Banner, hvorhen de kan fly for Buen. - Sela.
4Sancak verdin senden korkanlara,Okçulara karşı açsınlar diye. |iSela
5Til Frelse for dine elskede hjælp med din højre, bønhør os!
5Kurtar bizi sağ elinle, yardım et,Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!
6Gud talede i sin Helligdom: "Jeg vil udskifte Sikem med jubel, udmåle Sukkots Dal;
6Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde:‹‹Şekemi sevinçle bölüştürecek,Sukkot Vadisini ölçeceğim.
7mit er Gilead, mit er Manasse, Efraim er mit Hoveds Værn, Juda min Herskerstav,
7Gilat benimdir, Manaşşe de benim,Efrayim miğferim,Yahuda asam.
8Moab min Vaskeskål, på Edom kaster jeg min Sko, over Filisterland jubler jeg."
8Moav yıkanma leğenim,Edomun üzerine çarığımı fırlatacağım,Filiste zaferle haykıracağım.›› fırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.
9Hvo bringer mig hen til den faste Stad, hvo leder mig hen til Edom?
9Kim beni surlu kente götürecek?Kim bana Edoma kadar yol gösterecek?
10Har du ikke, Gud, stødt os fra dig? Du ledsager ej vore Hære.
10Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi?Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?
11Giv os dog Hjælp mod Fjenden! Blændværk er Menneskers Støtte.
11Yardım et bize düşmana karşı,Çünkü boştur insan yardımı.
12Med Gud skal vi øve vældige Ting, vore Fjender træder han ned!
12Tanrı'yla zafer kazanırız,O çiğner düşmanlarımızı.